هوش مصنوعی: در شهر ما مجسمه‌ای وجود دارد که بر روح و جان امیر اثر می‌گذارد. او شخصیتی چالاک، قوی و شجاع دارد که در میدان‌های نبرد مثل شیر عمل می‌کند.

هوش مصنوعی: هر جا که دل‌ها وجود دارند و عاشقانی پیدا می‌شوند، در مقابل زیبایی و دلربایی او، همگی تسلیم و اسیر زلف‌های او هستند. او یکی از بهترین‌هاست و در دلربایی هیچ‌کس به پایش نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: جز زیبایی که در آینه می‌بینم، چیزی دیگری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: خندیدن او مانند خنده شیر به نظر می‌رسد، در حالی که این خنده فقط ظاهری است و در حقیقت در دلش ناراحتی و گریه‌ای پنهان وجود دارد.

هوش مصنوعی: دردی که از خنده به وجود می‌آید، مانند زهر در دل شیران است. از خطراتی که در خنده پنهان است باید پرهیز کرد.

هوش مصنوعی: از او هزار بلعم با عور تیر خورده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر خداوند توجهش را به موری بکند، نگاهی جاودانه به او می‌اندازد که می‌تواند تاجی را از سر سیاره‌ها و ستاره‌ها بردارد.

هوش مصنوعی: این سخن به این معناست که چشمان بندگان تحت تأثیر فریب و مکر دیو سلیمان قرار گرفته و در برابر آن، همچون پر کاهی در باد ناتوان هستند. به عبارتی دیگر، افراد در مقابل حیله‌ها و ترفندهای شیطانی آسیب‌پذیر و بی‌دفاع به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: دنیا کجا که مقام دو جهان به حساب می‌آید، آنقدر کوچک و بی‌ارزش است.

هوش مصنوعی: در هنگام عبور از در خانه‌ات، با کمال رضایت به کسی که در راه است، به طور کامل و محکم برخورد کن و به راحتی از او گذر کن.

هوش مصنوعی: همه بندگان این پادشاه بزرگ، مجرم و خطاکار هستند، حتی اگر خود را بی‌گناه و بی‌خطا تصور کنند.

هوش مصنوعی: این بیت به مفهوم بخشش و گذشت از گناهان عالم اشاره دارد و به نوعی بر اهمیت کمک و یاری رسانی از سوی یک شخصیت بزرگ و عالِم تأکید می‌کند. در واقع، می‌توان گفت که همه جرم‌ها و اشتباهات انسان‌ها قابل بخشش هستند، به شرطی که در طلب یاری و فیض از یک بزرگ‌تر باشیم.

هوش مصنوعی: مست‌ها از جام پر باده لبریز شده‌اند، چه شگفت‌انگیز که دریا را در میان خود می‌کشند و به لب‌های خود می‌زنند.

هوش مصنوعی: مردان حق، افرادی هستند که به صداقت و حقیقت پایبندند و در جستجوی حقیقت و عدالت هستند. در عین حال، کسانی که در مقام رهبری قرار دارند، به دنبال حقیقت و معنای واقعی زندگی می‌باشند. آنها تلاش می‌کنند تا از هر نوع فریب و توهم دور باشند و زندگی خود را به دور از دلایل و علت‌های غیرواقعی بگذرانند.

هوش مصنوعی: لب‌های آن‌ها به خاطر صحبت‌های کم و زیاد که در موردشان شده، بسته و خاموش مانده است.

هوش مصنوعی: از محبت و دوستی شاه، دل آن بندگان مانند صدف پنهان و سرشار از جوانه‌ها و زندگی است.

هوش مصنوعی: وقتی دوستان در کنار هم در میخانه خوش می‌گذرانند، به‌گونه‌ای شاداب و سرحال می‌شوند که بیشتر از آنچه باید، به از دست رفتن خودشان و غرق شدن در شادی متمایل می‌شوند.

هوش مصنوعی: در میخانه، افراد مشغول نوشیدن هستند و هرگز از شراب سیر نمی‌شوند.

هوش مصنوعی: هر یک از سرنوشت‌های خوش و نیک، به فضایی فراتر از این دنیا و خاک وجود دارند.

هوش مصنوعی: عرش بزرگ آنان به مانند تختی شده که در دل‌ها قرار دارد و به خاطر قدرت و عظمت پروردگار، این عرش به صورت تکه‌هایی نمایان شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که بر تخت سلطنت تکیه می‌زنند و افتخار و بزرگی را به نمایش می‌گذارند، این نشان‌دهنده مقام و منزلت بالای فرد است.

هوش مصنوعی: دل من از غم عشق پر شده و در سوگواری و ناراحتی می‌سوزد، مانند آتشی که در جانم بی‌قرار و آشفته است.

هوش مصنوعی: ناگهان عشق من چنان شدیدی مرا به سمت کوه طور کشاند که در مسیر دیدار آن معشوق، دل بر تمام موانع غلبه کرد.

هوش مصنوعی: در سرزمین آن بهشت، جانم را با عطر دل‌انگیز پر کردم.

هوش مصنوعی: من به مکان و مرتبه‌ای رسیدم که از هر تصور و مقایسه‌ای بالاتر است و به وضوح دیدم که عرش (پایه آسمان‌ها) با آن سطح نزدیک است.

هوش مصنوعی: عقل و دانش مانند پرنده‌ای افسانه‌ای هستند که در اولین دروازه آن مکان ترس به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: با چنگ و دندان و توانایی خود، ناچار باید تلاش کنم.

هوش مصنوعی: در آن مکان که وارد شدم، دلیلی برای ورود به آن محفل مقدس یافتم.

هوش مصنوعی: در آن خانه مقدس که کسی جز خلیل در آن جا نیست، جایگاه به قدری عالی است که حتی درب آن را جبرئیل نگهبانی می‌کند.

هوش مصنوعی: در نگاه او، دو گردی به اندازه یک دانه جو ارزش ندارند.

هوش مصنوعی: دیدم که پیرمردی در کنار میخانه نشسته است، او مانند من از دست میکشان به دور است و در بالای مقام محترم قرار دارد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به قدرت و تأثیرگذاری عیسی مسیح اشاره می‌کند. هر لحظه که او به عنوان مسیح حضور دارد، می‌تواند هزاران عیسی دیگر را زنده کند. این بیان نشان‌دهنده عظمت و بار معنایی وجود مسیح است و به نوعی به قدرت احیا و حیات‌بخشی او اشاره دارد.

هوش مصنوعی: نیازهای مردم همه در دل‌ها نقش بسته است.

هوش مصنوعی: رازهایی که در آینه دیده می‌شود، مانند تصویر و جمال او، از یاقوت و زیبایی‌های زندگی است که همچون رختی مجلل بر دوش دارد.

هوش مصنوعی: دل‌های افرادی که در عشق آن بزرگوار ثابت‌قدم هستند، مانند آهن و سنگ بسیار محکم و مقاوم است.

هوش مصنوعی: در یک جا با قدرت او مانند خمیر نرم و قابل تغییر هستم.

هوش مصنوعی: در اطراف پیران نشسته‌اند و با خوشحالی و بی‌خیالی از زندگی، در کنار یکدیگر به نوشیدن شراب مشغول هستند و از تمام عالم و ماجرای آن بی‌خبرند.

هوش مصنوعی: همه‌ی گوش‌ها و چشم‌ها به دور جام و نغمه‌ی نی مجذوب شده‌اند و در هیاهوی عشق و شوق، از دست عقل و درک خارج شده‌اند.

هوش مصنوعی: با نانجیبانه کارهای عجیبی انجام می‌دهد و به راحتی بر زیبایی و جلوه‌های ماه و تیر بی‌اعتنایی می‌کند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که عقل و درک واقعی از همه چیز در وجود یک فرد پاک نهان است و آن فرد می‌تواند به راحتی تفاوت‌ها را تشخیص دهد. به نوعی، او بر این موضوع تأکید دارد که آگاهی و فهم عمیق به ظاهری که ما می‌بینیم مربوط نمی‌شود، بلکه به باطن و روح انسان بستگی دارد.

هوش مصنوعی: اگر از یار خود غافل باشی، نه دردی را می‌توانی درمان کرد و نه از خیال رهایی یابی. در این دنیا چه کسی می‌تواند به چرخش و تغییرات زندگی پی ببرد؟

هوش مصنوعی: بیگانه از آن فهم که نمی‌داند کجا بالا و کجا پایین است.

هوش مصنوعی: ساقی در حال انتظار است تا ببیند کدامیک از بندگان واجب‌الوجود این بار شایسته دریافت نعمت و بخشش خواهد شد.

هوش مصنوعی: من او را به خاک فرستادم و از وابستگی‌ها آزاد کردم، پس از سجده‌ای که به یکتایی‌اش کردم، به او سلام می‌رسانم.

هوش مصنوعی: پس از سلام و درود، برای برآورده شدن نیازش، خواسته‌ام را بیان کردم.

هوش مصنوعی: زمانی که در جستجوی حقیقت، از وجود خود خارج شدم و به فنا رسیدم، آن پادشاه جاودانه، سرش را به سوی من بلند کرد.

هوش مصنوعی: کسی که درد دل شکسته‌گان را تسکین می‌دهد، گفت: تو کیستی و چه نیازی به ما داری؟

هوش مصنوعی: گفتم که من فقیر و نیازمند و درخواست‌کننده‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی پیرم از نشانه‌های وجودم آگاه شد، دیگر هیچ اثری جز محبت او در من باقی نماند.

هوش مصنوعی: ساقی به سر مستی که غرق در احساسات است، هشدار می‌دهد و از او می‌خواهد که شعله‌های عشق و شور را در وجودش برافروزد و جانش را با نوشیدنی می‌کشد.

هوش مصنوعی: تا وقتی که از آن شراب نوشیده شود، نفس انسان پاک و خالص می‌شود.

هوش مصنوعی: حرکت سریع و چابک ساقی در هنگام پر کردن لیوان، نشانه‌ای از شور و نشاط می‌باشد که خیل نوشندگان را مجذوب خود می‌کند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که از او (یعنی خدا یا حقیقت) همیشه رازهایی واقعی به ما می‌رسد و هر لحظه از او کمال و زیبایی‌های بیش‌تری به ما می‌رسد، به گونه‌ای که ما با هر بار دریافت این زیبایی‌ها، به کمال نزدیک‌تر می‌شویم.

هوش مصنوعی: خورشید نور خود را از او گرفته است.

هوش مصنوعی: این شعر به احساسات عمیق و شعله‌ور اشاره دارد که از تجربه‌ای دردناک و سوزناک ناشی می‌شود. به نوعی، فرد در حال بیان ناراحتی و آتشین بودن حالت درونی‌اش است که به خاطر یک انتخاب یا رویداد خاص، تشدید شده است. این آتش نیز به نوعی تجسمی از شور و احساسات قوی و شاید اندوهی است که در دل دارد.

هوش مصنوعی: از آن نوشیدنی، شوقی در من به وجود آمد و به یار گفت: «ای آنکه حقیقت را می‌شناسی، این سراب را در دستان من رها کن و برایم دعا کن که سه بار از خداوند طلب آمرزش کنم.»

هوش مصنوعی: وجود چیزی بسیار بزرگ و مهم است که نمی‌توان به راحتی آن را نادیده گرفت.

هوش مصنوعی: من آن جام را در دست گرفتم و مانند آتشی که جانم را می‌سوزاند، خودم را غرق در باده و شوق کردم.

هوش مصنوعی: از نگرانی‌های نیکی و ترس از بدی رها شدم و از من جز تصویری بی‌اثر باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: از آن چهره‌ای که در حرکت و جنبش است و جاذبه‌ای خاص دارد.

هوش مصنوعی: عشق مانند پوزبند و قید و بندی شده است که با قدرت و دقت، توانسته است به دست کسانی که می‌خواستند آن را مهار کنند، غلبه کند و وسوسه‌ها را شکست دهد.

هوش مصنوعی: روح من از بندهای جدایی و قیدهای گروهی آزاد شد. تمام وجودم از عقل و شعور بیرون رفته و در حالت بی‌خیالی و شور و شوق هستم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که به جز یاد تو باشد، از ذهنم پاک شده است.

هوش مصنوعی: وقتی که روح از دنیای عقل و فکر به زمین نزول می‌کند، در محدودیت‌های جسمی گرفتار می‌شود.

هوش مصنوعی: به او گفتم که از رازهای ناشناخته خبر دار باشد و هوشیار باشد، ای کسی که اطلاعات پیچیده را در دست داری.

هوش مصنوعی: برای اینکه در حقیقت معنای وحدت را به وضوح درک کنی، باید آگاهی پیدا کنی.

هوش مصنوعی: زمانی که چشمانم را گشودم و در آینه نگاه کردم، متوجه شدم که در آنجا نماد "لا اله" به‌طور واضحی جلوه‌گر شده است.

هوش مصنوعی: آنچه در دنیای ما اتفاق می‌افتد، نتیجه‌ی نگاه و تأثیرات ما است. نمی‌توان انتظار داشت که انعکاس موجود در آینه، از آینه‌ای غیر از خودمان باشد. در واقع، آنچه ما در زندگی تجربه می‌کنیم، همچون می و کدو در سفره‌مان، نتیجه‌ی شرایط و انتخاب‌های خودمان است.

هوش مصنوعی: هیچ چیز دیگری باقی نمانده جز وجود پاک و خالص آن پیر.

هوش مصنوعی: صبح فرا رسیده است، ای دوست. حالا که خواب آلودگی بر تو غلبه کرده، زمان آن است که خورشید از خواب بیدار شود و غم را کنار بگذارد.

هوش مصنوعی: زمانی که چیزی جز پروردگار را نفی می‌کند، به‌راستی حق را اثبات می‌کند. بنابراین، فردی که غیر از او را بپرستد، مانند کسی است که پیاله‌ای بیاورد اما از وجود پروردگار غافل باشد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دل از نور وخش تجربه‌های او روشنی نگیرد، آرام نمی‌شود.

هوش مصنوعی: بیدار شو و برخیز، تا کی می‌خواهی بخوابی؟ بروم تا به کیش، جایی که شیوه‌ی زندگی بزرگ‌منشان است. می‌نوشم از جامی که خاص اهل دل و عرفان است، از شراب معرفت حیدری.

هوش مصنوعی: ما خیمه‌ای برتر از این چرخ فلکی برپا می‌کنیم، مگر آنکه وجود صفات روشنی را یافت کنیم.

هوش مصنوعی: چشم نابینایی به نور حقیقت بینا می‌شود.

هوش مصنوعی: در زمان‌هایی که بخشش و عطوفت حاکم است، هر گناهکاری مشمول لطف و رحمت بزرگوارانه است.

هوش مصنوعی: در دنیای بیرون از ما، نعمت‌ها و رحمت‌های خداوند به وفور وجود دارد و ما باید از دلایل و چرایی آن بگذریم. در حقیقت، همۀ عالم در دریای رحمت الهی غرق شده است و هر گوشه‌ای از آن پُر از عطا و برکت است.

هوش مصنوعی: ای بیچاره، بنوش و منتظر نعمت‌های الهی باش.