هوش مصنوعی: از عشق و زیبایی آن محبوب، همهٔ عقل و هوش و فرزانگی‌ام را از دست داده‌ام. محبوبی که با نوشیدن از جامش، دل مرا مسحور کرده و مانند گلی زیبا با دمی خوشبو و لطیفی که دارد، مرا شگفت‌زده کرده است.

هوش مصنوعی: زیرکی، مهارت، و چابکی با قضا و قدر در طول روز و شب سعی دارند که انسان را در همه حال هوشیار و هشیار نگه دارند.

هوش مصنوعی: با شور و شوق، به هنرمندی و بازیگوشی بپرداز و در دل دیگران شگفتی و جذابیت ایجاد کن، بدون اینکه به زبان بیاوری.

هوش مصنوعی: دختری با ابروانی کمان مانند و چشمان زیبا که موهایش به آرامی بر روی دوش و کمرش ریخته است. او در هر لحظه زیبایی‌اش را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: شخصی که به نظر می‌رسد بی‌نقص و سرشار از زندگی است، در واقع در درون خود رازهایی دارد. او می‌تواند نواقص و کاستی‌های عاشقان را که در عشق دچار مشکل هستند، پنهان کند.

هوش مصنوعی: هر کسی که از دور او را ببیند، به خاطر جذبه و زیبایی‌اش تحت تأثیر قرار می‌گیرد و در نزد او به حالت تسلیم درمی‌آید. چنان‌که برای خواسته‌هایش به او نزدیک می‌شود و تابع او می‌شود.

هوش مصنوعی: دورانی که معشوق زیبایی به سمت من آمد، وقتی او را دیدم ناگهان آغوشم را برای او باز کردم.

هوش مصنوعی: به او گفتم که نهان بمان، اما فقط چند بار می‌توانی با ما به خوشگذرانی و نوشیدن بپردازی. تو هم مانند شرابی هستی که در حال جوشیدن است.

هوش مصنوعی: شیخ گفت که سجاده را کنار بگذار و پس از آن نوشیدنی بگیر. با این حال، مثل من که دلی ساده دارم، تو لباس پاره‌ای بر تن داری.

هوش مصنوعی: اگر خلقت بشنوند و از من بالا بروند، من هرگز دل خود را در چنین وضعیتی به دست نخواهم داد، حتی با حمله و سر و صدا.

هوش مصنوعی: این شعر به بیان عشق و علاقه به آزادی و لذت‌های زندگی می‌پردازد. شاعر به این موضوع اشاره می‌کند که در عشق و نوشیدن شراب، هیچ خطایی وجود ندارد. او همچنین بر اهمیت شجاعت در نشان دادن عشق و احساسات تاکید دارد، بدون اینکه موانع یا پرده‌هایی بر سر راهش باشد. در اینجا، به زیبایی و شکوه عشق و زندگی اشاره می‌شود که باید به‌طور آزادانه تجربه شود.

هوش مصنوعی: عشق و نوشیدن در پوشش دیانت تنها به گناه و فساد می‌انجامد یا اینکه نشانه‌ی غفلت و بیخبری است.

هوش مصنوعی: به او گفتم که قابل ندارد که با من دربیفتی؛ تو یک رفیق هستی و من شخصی معمولی. بهتر است که خوشحال باشی و اگر چیزی خوشمزه داری، به من هم بده.

هوش مصنوعی: من نه انسانی بی‌احساس و خودخواه هستم، بلکه کسی هستم که دردها را درک می‌کنم و از آن‌ها آگاه هستم. من کسی هستم که به راست‌گویی و صداقت مشغولم، نه کسی که بر یک مسیر نادرست سوق پیدا کند.

هوش مصنوعی: به من نگاه کن؛ در حالی که زیبایی و قدرت سلطنت را مشاهده می‌کنی، من نیز همان کسی هستم که موش کوچکی از انبار گندم خانه‌ام را دزدیده است.

هوش مصنوعی: اگرچه من به ظاهر شاد و carefree به نظر می‌آیم، اما زیر این لباس، دلم از درد و مشکل‌های گذشته پر است و مانند سیاوش که از آتش عبور کرد، من هم از سختی‌ها و چالش‌ها گذشته‌ام.

هوش مصنوعی: من هر لحظه با تدبیر آشنا نمی‌شوم، به زودی از کسی دل‌زده می‌شوم. بنابراین، دوستی را فراموش کن.

هوش مصنوعی: من در میخانه‌ای زندگی می‌کنم و از باورهای بی‌اساس و خرافی فاصله گرفته‌ام. من نه پیرو ظاهرفریبانه‌ی دین هستم و نه می‌خواهم به زهد خشک و بی‌روح دچار شوم.

هوش مصنوعی: من لباس زهد و پارسایی بر تن کرده‌ام، اما نه از دینی که مثل تو اندیشه‌اش کج باشد. در نهایت، به عاقبت خود توجهی نداری و از سخنان دانای پیر آدمی هم گوش نمی‌کنی.

هوش مصنوعی: از این پس برای تو خواهم بود و هیچ‌کس دیگری را در کنار خود نمی‌خواهم. سال و ماه را به یکدیگر اختصاص خواهیم داد و روز و شب را در آغوش هم خواهیم گذراند.

هوش مصنوعی: او آمد و با پوشیدن لباس ریاکاری خود را محترم نشان داد، در حالی که به راه خود ادامه می‌دهد و به سرعت به حرف‌های بی‌معنی و بی‌محتوا می‌پردازد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که انسان باید از حکمت و تجربه خود استفاده کند و همچنین نکات خوبی را که از دیگران می‌آموزد، جدی بگیرد و به آنها گوش دهد.