هوش مصنوعی: در دور حرمم، به گوش کسی که آگاه است، بگو که گاه‌گاهی باید با ادب به حلقه‌ی میکده نیز توجه کند.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی از خوشی و زیبایی چهره محبوبت برخوردار شوی و در این راه تلاش کنی، همچون کشف یک مسیر در میخانه‌ای که از مروه (جایگاه) نشأت می‌گیرد، می‌توانی به آنجا برسی.

هوش مصنوعی: در عبادتگاه‌ها سودی وجود ندارد، بهتر است به میخانه بروی و دل خود را با همراهی شخصیت‌های با نفوذ پر کنی.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به این است که در میان دوستان و عاشقان، افرادی هستند که به طور عمیق و با شناخت عاشقانه درک می‌کنند. این مکان و فضا فقط مختص افرادی نیست که از عشق و عواطف بی‌خبرند و خودخواهی می‌کنند. به عبارت دیگر، جایی که عشق و دوستی وجود دارد، تنها برای کسانی است که به معانی عمیق‌تر عشق پی برده‌اند، نه برای آنهایی که فقط به خود و خواسته‌هایشان فکر می‌کنند.

هوش مصنوعی: به تلاش و اراده‌ی بزرگمردان و صوفیان توجه کن، که آنها از عیوب رندان (افراد با روحیه‌ی آزاد) آگاه بودند، اما این عیوب را پنهان کردند و در گرامیداشت دیگران هیچ گونه تردیدی نداشتند.

هوش مصنوعی: عشاق در حال گدایی از زاهدانی هستند که به آن‌ها کم‌لطفی می‌کنند. حالا اگر مثل یک گدا به درگاه شاهنشاه مراجعه کنند و از او مرواریدی گرانبها بخواهند، آرزویشان محقق خواهد شد.

هوش مصنوعی: هیچ درخواست‌گری از درِ میکده بی‌نصیب نماند. چه‌طور می‌توان از چنین درگاهی به جایی دیگر رفت؟

هوش مصنوعی: خوشه‌ای از خرمن شخصی با خوش‌خویی است که به اندازه‌ای که او در برابر دیگران قرار دارد، ثمره جهان کمتر از یک کاه به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: تو نماد زیبایی و معنا هستی، اما چرا عمر با ارزش خود را در بیهودگی و استغراق در چاه تباهی هدر می‌دهی؟

هوش مصنوعی: در طول روز به سراغ شراب و معشوق نرو، زیرا شب همیشه مانند روزی است که بدون ماهی بگذرد، یعنی خالی و بی‌معناست.

هوش مصنوعی: یک قدم به در میخانه بگذار تا شاید بتوانی به جمع اهل صفا و انسان‌های با ایمان بپیوندی و دستت را بگیرند.