هوش مصنوعی: امروز خبری از دوست به من نرسید، تو هم از آن لعل زیبای خودت چیزی به من نگفتی.

هوش مصنوعی: هر روز، پیامش به سوی افرادی که صبح زود بیدار می‌شوند، ارسال می‌شود؛ پس تو باید زودتر از جمعیت صبحگاهی به مقصد برسی.

هوش مصنوعی: ای پیام‌آور صبح، چرا یک‌باره بوی خاک‌نشینان را با خود آوردی، همان‌گونه که غزالی را به سرعت به دام خود می‌کشی؟

هوش مصنوعی: تو گفتی که در لحظه پایانی به من می‌رسی، حالا با دل باز برگرد، چون دیگر امیدی به ماندن نیست.

هوش مصنوعی: ما آرام و بی‌سر و صدا نفس می‌کشیدیم تا اینکه غباری بر ضمیر تو ننشیند و تو این را دیدی.

هوش مصنوعی: دل من از موهای مشکی تو آکنده از احساسات شده است. اگر اشک من را مشاهده کردی، بدان که نشان از بی‌قراری من به خاطر توست.

هوش مصنوعی: در برابر زیبایی تو، مانند گل، خود را به بادهای صبحگاهی می‌زنم و نمی‌توانم از خودم تعریف کنم، زیرا لب‌های غنچه بسته‌ام را باز کرده‌ام.

هوش مصنوعی: بهتر است آن عالمان دینی که برای خودشان احترام قائل هستند، از فخر فروشی به خون شهیدان دست بردارند و در صحبت‌های خود بی‌خود به ذکر نام و شخصیت‌های بزرگ نپردازند.

هوش مصنوعی: کهنه و کهنه‌کار بودن لباس‌ها در بازار خرابات است. یک بار دیگر، لباس جدیدی را به نمایش بگذار و از رهن و گرویدگی آزاد شو.