هوش مصنوعی: من به تو عشق و محبت دارم، اما وقتی که با تو هستم، دوست دارم به جای سخن گفتن از چیزی که برایت خوشایند نیست، از شیرینی کلامت لذت ببرم.

هوش مصنوعی: من بر روی لعل شیرین تو می‌خوابم تا بتوانم تو را تحریک کنم و با کلامم جان را به قالب قند تو بریزم.

هوش مصنوعی: موهای تو چه ارتباطی به زنجیر و بند ما دارد، ما از تدبیر و نقشه خودمان هستیم و تنها بر اساس تقدیر می‌گذرانیم و بی‌هیچ ارتباطی به بند تو زندگی می‌کنیم.

هوش مصنوعی: دل از هر قید و بندی آزاد شده است، اما جز موی تو هیچ چیزی به آن نمی‌چسبد. هیچ‌گاه نمی‌تواند از دام تو بگریزد.

هوش مصنوعی: عشق تو باعث شده که احساس جوانی و پختگی کنم و به اندازه‌ای خسته‌ام که دیگر از زندگی سیر شده‌ام؛ اگرچه به خاطر قامت بلند تو حتی زمین‌گیر هم می‌شوم.

هوش مصنوعی: من همچون دایره‌ای سرگردان در کنار تو هستم، همان‌طور که ابجد را برایت می‌خوانم. هر کسی در این دنیا در حیرت و گیجی به سر می‌برد، ولی تو نباید به سادگی فریب بخوری.

هوش مصنوعی: از تو می‌پرسم که حال تو چگونه است، آیا می‌توانیم با هم برای شاد کردن دل‌هامان تلاشی کنیم؟ دل هر یک از ما داستان خودش را دارد و دردهای خاص خود را می‌کشد.

هوش مصنوعی: ای خسرو عزیز، برخیز و شهد را از لب شیرین بریز؛ هرگز نمی‌تواند شبدیز (اسب افسانه‌ای) به گرد سمند تو برسد.

هوش مصنوعی: در رؤیای تو، در کنار تو به نغمه‌سرایی می‌پردازم، هرچند که گل نسرین در کنار تو بی‌حرکت بماند، تو همچنان جست‌و‌خیز کن.

هوش مصنوعی: چشمان زیبایت به خاطر نگرانی از آسیب به من، همچون سپری محکم و قوی، تمامความ درگاه را حفاظت می‌کند.

هوش مصنوعی: من از تو می‌پرسم تا صدایت را بشنوم، و این خواسته‌ام از توست که بوسه‌ات را طلب می‌کند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که کسی از غفلت، بر چهره‌ات نگاه نکند، دل ما را با عطر زیبایی‌ات معطر می‌سازیم.

هوش مصنوعی: شقایق بلبلی که عاشق است، راز خود را برایت بازگو می‌کند. او درباره عشق و شادی سخن می‌گوید، نه اینکه بخواهد از نصیحت تو پیروی کند.