هوش مصنوعی: تجربه‌های دیوانگی را می‌خواهم، حتی اگر به بهای رنج کشیدن باشد. اما همچنان در بند زیبایی‌های تو هستم و نمی‌توانم از آن جدا شوم.

هوش مصنوعی: اگر از ساقی شراب نخورم و بی‌خود نشوم، چطور می‌توانم از حال و روز خودم آگاه باشم، وقتی که تمام وجودم تحت تاثیر آن دو چشم جذاب و مست قرار گرفته است؟

هوش مصنوعی: ما همچون پرنده و ماهی در چنگال زلف یار گرفتار شده‌ایم، در حالی که دل او در هزاران دام و گمراهی خاص خود درگیر است.

هوش مصنوعی: اگرچه این ارتباط به تولد و قطع جان مربوط می‌شود، اما من می‌خواهم دل خود را به زلف او پیوند بزنم.

هوش مصنوعی: اگر در این دنیای تصوف و عرفان به من کمک نرسانند، من دیگر قادر نخواهم بود از این خانقاه عجیب و غریب رهایی پیدا کنم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم از بیمار عشق عیادت کنم تا تو بیایی، اما در واقع خودم از دست رفته‌ام و در حال حاضر نمی‌توانم به عیادت بروم.

هوش مصنوعی: سال‌های زیادی گذشته و ما هیچ‌گاه نتوانسته‌ایم با خضوع و تواضع در برابر عظمت تو، حتی یک روز در خاکت را درک کنیم. هر چه تلاش کردم، احساس کردم که در عین تلاش برای نزدیکی، همچنان در جایگاه پایینی قرار دارم.

هوش مصنوعی: می‌گوید که هر دو طرف از محبت و وصال یک دیگر محروم شده‌اند، پس بهتر است که حضورت را نشان دهی تا من بتوانم به‌طور کامل از وجود خودم بگذرم.