هوش مصنوعی: من دیشب در حالی که لباس محترمی بر تن داشتم، به خاطر شدت می‌ای که می‌نوشیدم، غرق در عرق شدم و در آن حال احساس کردم که به حقیقتی نزدیک شدم، در حالی که از دیگران دور بودم.

هوش مصنوعی: در مقام نزدیکی به معشوق، عواطف و دلایل وجودی‌ام به شدت متصل و قوی‌تر از حد انتظار شده‌اند.

هوش مصنوعی: شگفتا که چه تجربه‌ای از جانم دیدم، در حالی که مشغول رمزگشایی از کتابی درباره روح بودم، ناگهان ورق تغییر کرد و به چیزی دیگر تبدیل شدم.

هوش مصنوعی: در او زیبایی محبوب را دیدم و وقتی به عمق وجودم نگریستم، فقط به نور آمدم و به سرچشمه روشنی تبدیل شدم.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به این موضوع اشاره دارد که وقتی در گناه و نافرمانی غرق بود، رحمت و لطف خداوند را شایسته خود نمی‌دانست. او از اینکه در دلش نوری وجود نداشته و رحمت خداوند را در آن بازتاب نمی‌دهد، احساس عبث و بیهوده‌گی می‌کند. بنابراین، در حالی که به اشتباهاتش فکر می‌کند، می‌فهمد که هنوز می‌تواند به رحمت خدا امیدوار باشد.