هوش مصنوعی: از نگاه تو مست شده‌ایم و به خاطر زیبایی‌ات شور و شوق داریم. با جام در دست، شاد و سرخوش هستیم و با این حال، از خود غافل شده‌ایم و به حالتی دیگر رفته‌ایم.

هوش مصنوعی: تا کی باید به چشمان تو خیره شویم، در حالی که دل همه ما پر از عشق و توجه به تو است؟ و تا چه زمانی باید منتظر بمانیم که از زبان تو چه دستوراتی به ما برسد، در حالی که همه ما آماده شنیدن از تو هستیم؟

هوش مصنوعی: ما به خاطر زیبایی و جذابیت تو همه چیز را فدای عشق و می‌نوشیم و از نگاه تو و چشمانت زندگی‌مان به تلاطم و شور و شوق می‌افتد.

هوش مصنوعی: اگر همه ما برای عشق و علاقه‌امان بجنگیم، این به خاطر نگاهی است که تو به ما می‌کنی؛ و اگر همه ما با دل و احساس به رقابت و تنش می‌پردازیم، این از زیبایی تو ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: ما به خاطر حال و احوال ناگواری که از نگاه تو تجربه کرده‌ایم، آسیب‌دیده و درهم هستیم و به سبب نوشیدن از آن جام زیبایی که از لب‌هایت بوده، ساکت و خاموش شده‌ایم.

هوش مصنوعی: من به خاطر چشم تو در هر دوره‌ای بی‌قرار و آواره‌ام. با زیبایی تو، از الهام و راهنمایی فرشته‌ها بی‌نیاز شده‌ام.

هوش مصنوعی: ای واعظ، مواظب باش که به ما نگاه نکنی، زیرا ما گوش‌های خود را به موسیقی و لذت‌ها می‌سپاریم. زاهد، چه زیانی به ما می‌رسد وقتی که ما از نوشیدن خوشی‌ها پرورده شده‌ایم؟

هوش مصنوعی: ما با نگاهی گذرا به میخانه‌ها نظر داریم و به خاطر یک جرعه شراب خوش رنگ، همه چیز خود را می‌فروشیم.

هوش مصنوعی: وقتی چشم‌ها را ببندیم، همه ما در تلاش برای خطا کردن هستیم و وقتی لب‌ها را باز کنیم، همه ما مانند نقش‌های بی‌جان می‌شویم.

هوش مصنوعی: در میکده، منظور ما این است که مانند پرندگانی که از وحش دوری می‌کنند، از شیخ و ریاگری فرار می‌کنیم.