هوش مصنوعی: دل من با زیبایی‌های او مست و خسته است. حالا چه کنم که با پیچیدگی‌های موهایش دست و پنجه نرم کنم؟

هوش مصنوعی: می‌خواستم به دنبال او بروم، اما عقل من به خاطر نادانی‌ام متوقف شد. حالا چگونه می‌توانم با این بی‌دانشی کشورگشایی کنم؟

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی خال او، به سمت او رفتم و در دام عشق گرفتار شدم. اکنون نمی‌دانم چگونه از دست این پرچم زیبایش رهایی یابم.

هوش مصنوعی: از لطافت و زیبایی آن موهای نرم و پرپشت احساس حیرت و شگفتی می‌کنم. من همچون پرنده‌ای آواره و گرفتار شده‌ام که به دنیای آزاد پرواز می‌خواهد.

هوش مصنوعی: عشق مانند دریایی است که کسی که در آن غرق شده، راه نجاتی ندارد. من که در این وضعیت بی‌دست و پا هستم، چگونه می‌توانم از این وضعیت فرار کنم؟

هوش مصنوعی: من و ناتوانی، در مقابل عشق یاری که بی‌نیاز و ناز دارد، چگونه می‌توانم به او نشان دهم که با این ناتوانی‌ام، در برابر بی‌نیازی‌اش قرار بگیرم؟

هوش مصنوعی: در برابر زیبایی او مانند پروانه‌ای در آتش می‌سوزم. جانم در شب وصال به او دچار شوق و اشتیاق است، اما حالا که روز جدایی فرا رسیده، نمی‌دانم چه کنم.

هوش مصنوعی: ناله‌های یک عاشق از دل می‌آید و جانم را به موسیقی دلنشینی می‌خواند. چه کنم که نمی‌توانم از این احساس گسسته شوم؟

هوش مصنوعی: اگر روزی نتوانم بهای شراب را بپردازم، با لباس و عبادت خود در تنگنا و سختی چه کاری می‌توانم انجام دهم؟

هوش مصنوعی: لباس و تسبیح من در دنیای مغان به محاق رفته، با این حالتی که دارم، چگونه می‌توانم به پارسایی و دینداری بپردازم.

هوش مصنوعی: عاشقان از خودخواهی و عظمت رهایی یافته‌اند. من عشق را با عظمت می‌بینم، اما چگونه می‌توانم خود را بزرگ و معتبر احساس کنم؟

هوش مصنوعی: دل من به خاطر زلف محبوبم شکسته و از غم پر شده است. دیگر نمی‌توانم مثل سنگ بی‌احساس زندگی کنم. چطور می‌توانم همچنان به این حال ادامه بدهم؟

هوش مصنوعی: من عاشق هستم و دیگر به دستورات عقل توجهی نخواهم کرد. حالا که از پروردگار رها شده‌ام، چطور می‌توانم رئیس خودم باشم؟

هوش مصنوعی: دوست من می‌گوید که می و شربت را بنوش و خود را از زاهدان دور نگه‌دار. من از خاندان صفا و پاکی آمده‌ام، پس چگونه می‌توانم در این بی‌صفایی زندگی کنم؟