هوش مصنوعی: برای آرامش دل دیوانه‌ام، دوباره با زلف تو درگیر می‌شوم و از روزهای سخت گذشته‌ام فاصله می‌گیرم.

هوش مصنوعی: من در هر شهری که می‌روم، چنان بی‌کس و تنها هستم که حتی نمی‌توانم یک دوست پیدا کنم تا از حال و احوال خانه‌ام بپرسم.

هوش مصنوعی: ای شیخ، دانه‌های خود را که به همین آسانی به باد می‌دهی، هدر نکن؛ چرا که دل من از خرمن رندان پر شده و به خاطر آن‌ها دانه خود را باز پس می‌طلبد.

هوش مصنوعی: مستی که در مسیر میخانه به انسان دست می‌دهد، به این معناست که او در راهی قرار دارد که دیگر به خانه خود باز نخواهد گشت.

هوش مصنوعی: در پرتو عشق و احساس عمیق به تو، وقتی که به تو تعهد و وفاداری دادم، از آن شوق و شادمانی که در دل دارم، دوباره به خودم می‌آیم و به زندگی عادی‌ام برمی‌گردم.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه جانم شایسته‌ی وصال معشوق نیست، اما جانم را فدای عشق او کردم و در نهایت چهره‌ی زیبای او را مشاهده کردم.

هوش مصنوعی: بیدار شو تا صفی بکشیم و در میکده بنشینیم و از بزرگی و رفیع بودن خودمان بهره‌مند شویم.