هوش مصنوعی: عاشقان، به احترام قیام تو و برای تماشای زیبایی‌ات، در مقابل خانه‌ات تجمع کرده و شلوغی راه انداختند.

هوش مصنوعی: هرگاه عشق به زیبایی تو به تیر زدن بپردازد، دل‌های عاشق نمی‌توانند از آسیب دیدن در امان بمانند، حتی اگر سینه‌شان را سپر ملامت کنند.

هوش مصنوعی: خوشحال کننده است که دل تنبل و ساکت از خانقاه و بندهای آن رها شده است. بهتر این است که در میخانه ساکن شده و زندگی کنند.

هوش مصنوعی: زلف‌های تیره‌ات در شب فراق، از درد دل من آگاهند و می‌دانند که چه بر من گذشته است.

هوش مصنوعی: صبح یا معجزه‌ای سبب شد که چشم و لب تو به هم پیوند خوردند و این مهارت خارق‌العاده‌ای را خلق کردند.

هوش مصنوعی: چشم بیمار تو می‌فهمند که چه کسی را در درد و رنج انداخته‌ است؛ کسانی که به خاطر تو از دل، آرامش و سلامتی خود را از دست داده‌اند.

هوش مصنوعی: هر کسی که زیبایی‌های تو را شنیده باشد، از همه چیز دنیا گذر کرده و به عشق تو پیش رفته است. در حالی که زاهدان (مردان زاهد) اگرچه به ظاهر نتوانستند از دنیا دست بردارند، اما در واقع به عبادت و محبت تو مشغول شده‌اند.

هوش مصنوعی: آنان که فقط به ظاهر و گفتار می‌پردازند، در واقع هیچ چیز واقعی ندارند. اگر زبانت را به نشانه‌ای مشخص کنند، شاید بتوانی نشان دهی چه می‌گویی.

هوش مصنوعی: در غیاب تو و به خاطر گذشت آن عمر، کسانی که اهلِ فهم و دانش هستند، از شدت اندوه و پشیمانی خاک بر سر می‌ریزند.

هوش مصنوعی: ای صفی، لباس وعظ و ارشاد را به میخانه نبر، زیرا در آنجا از پوشیدن دلق و لباس‌های ریاکارانه‌ای که مخصوص مقام امامت است، پرهیز شده است.