هوش مصنوعی: گفتم که این سر و جان من در مقابل توست، او پاسخ داد که هر جایی که سر و جانی وجود دارد، آدمی در گرو آن است.

هوش مصنوعی: گفتم این چه چیزی است که باعث شده سینه‌ام همچون آتشکده‌ای بسوزد؟ پاسخ داد: این عشق من است، آتشی سوزان که در دل من وجود دارد.

هوش مصنوعی: گفتم که عشق تو باعث شده عقل و دل و دین از هم دور شوند. او جواب داد که همه آنها در دنان زلف‌های پریشان من جمع شده‌اند.

هوش مصنوعی: گفتم که از جنون دیگر خبری ندارم، اما او پاسخ داد که من همچنان آواره و سرگردان در صحرا و بیابان هستم.

هوش مصنوعی: به او گفتم من تمام وجودم را به خاطر عشق تو از دست داده‌ام، اما او پاسخ داد که این فقط سرها هستند که در میدان عشق سقوط کرده‌اند.

هوش مصنوعی: گفتم که دلم دیگر راهی برای نجات ندارد، او گفت این موضوع عجیب نیست، زیرا اولاً این خود من هستم که دست به کار شده‌ام.

هوش مصنوعی: گفتم که نیکو کاری تو همیشه افزوده و بیشتر خواهد شد. او پاسخ داد که کسی که از دل شاکر و قدردان باشد، همیشه احسانش زیاد می‌شود.

هوش مصنوعی: گفتم که نگاه تو باعث دیوانگی عاقلان می‌شود، او پاسخ داد که مشروباتش، حلقه‌ای از مستی به دور من ایجاد کرده است.

هوش مصنوعی: گفتم چرا افرادی که زیبا و شبیه یوسف هستند در خطرند. او پاسخ داد: چون در مسیر دل، چاه جذابیت و زیبایی من قرار دارد.

هوش مصنوعی: گفتم که از درد به تنگ آمده‌ام و به دنبال درمان هستم، او پاسخ داد که این درد، دردی است که همسایه‌ام می‌تواند درمانش کند.

هوش مصنوعی: گفتم کسی که به خاطر عشق تو دل و جانش را فدای می‌کند چه چیزی به دست می‌آورد؟ او پاسخ داد که جانم به خاطر تو زیبا و پرورده می‌شود و تو مانند یک لؤلؤی گرانبها برای من هستی.

هوش مصنوعی: به او گفتم که آیا خضر نبی هنوز در دنیا زنده است؟ او پاسخ داد که او همواره در جست‌وجوی منبع حیات و زندگی است.

هوش مصنوعی: به او گفتم که تو در هیچ دلی جایگاهی نداری، اما او پاسخ داد که دل‌ها همه تحت کنترل من هستند.

هوش مصنوعی: به او گفتم که روز من به خاطر دوری تو، تیره و تار شد. او در پاسخ گفت که روز همگان به خاطر دوری من تاریک است.

هوش مصنوعی: گفتم که به خاطر زیبایی تو شگفت‌زده‌ام و در تماشای چهره‌ات مدهوش شده‌ام. او پاسخ داد که هر کسی که درک و بینش دارد، به عشق و شگفتی من غرق شده است.

هوش مصنوعی: گفتم این نور و روشنی که در افق می‌بینم، از چیست؟ صبح گفت که این نور از عکس گوش و گریبان من ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: گفتم دنیا به خاطر روح و نفس بهار شاداب شده است. او پاسخ داد که این شادابی هم ناشی از نفس رحمان است.

هوش مصنوعی: گفتم که سیرت و رفتار تو از بهشت‌های خوشبختی سرچشمه می‌گیرد، او گفت: بهشت‌هایی که تو می‌گویی، تنها نسیم کم‌وزن از باغ من است.

هوش مصنوعی: گفتم که ایوان تو بر روی زمین کجاست؟ گفت: آسمان‌ها بر روی این پرده، ایوان من است.

هوش مصنوعی: گفتم که از غم تو رها شوم و دیگر به چیزهای این جهان اهمیت ندهم، اما پاسخ داد که هر کجا که بروی، باز هم من در آنجا هستم و حضورم در همه جا وجود دارد.

هوش مصنوعی: گفتم چرا لباس این فرد در هم و برهم است، او پاسخ داد که پاکی و ناپاکی به اندازه‌ی ظرفیت و شایستگی هر کس مربوط می‌شود.

هوش مصنوعی: گفتم اگر این لباس آتشین است، پس مناسب است. او پاسخ داد که نه، این لباس برای آمرزش و بخشش من مناسب است.