هوش مصنوعی: شخصی در ظاهر خود را به شکل عارفان درآورده اما در باطن، از نور ایمان و ارزش‌های روحی خالی است.

هوش مصنوعی: بیش از آنکه در پی شناخت خود باشم، در جستجوی حقیقت عرفانی هستم و به مقایسه‌ها و تصورات بی‌پایه اعتنایی ندارم.

هوش مصنوعی: من کسی هستم که به عارف بوسعید نسبت دارم و کمال من در جنید و با یزید دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: کدام عارف از من بیشتر آگاه است؟ من با عقل خودم درک می‌کنم، اما ذوالنون جنون را تجربه کرده است.

هوش مصنوعی: من به قدری آزاد و بدون قید و شرط هستم که نفس خود را مانند ابراهیم ادهم شرمنده می‌دانم.

هوش مصنوعی: اگر یک لحظه در حال شوق و هیجان فرو بروم، از دهانم صدایی مانند صدای منصور بیرون خواهد آمد.

هوش مصنوعی: نفس پست او را به جایی می‌رساند که جز خودش هیچ چیز دیگری نمی‌بیند و احساس خدایی می‌کند.

هوش مصنوعی: به خود می‌گوید که تو در مسیر پیشرفت و رشد هستی و از بسیاری از افراد صاحب کرامت و تجربه در بالایی.

هوش مصنوعی: حتی اگر یک فرد پیاده باشد، در نبرد دانایی و آگاهی، ارزش و توانایی او بیشتر از هزار سوارکار است.

هوش مصنوعی: اگر سبیل تو کم است، می‌توانی چند تار ریش را به آن اضافه کنی و با این کار زیبایی‌اش را بیشتر کنی.

هوش مصنوعی: سکوت و زیبایی و نگاه تو همیشه نشانه تازه‌کار بودن در عرفان بود.

هوش مصنوعی: در هیچ زمانی عارفی با چهره و گفتاری این‌چنین جذاب و دلربا وجود نداشته است.

هوش مصنوعی: شأن و مقام تو به قدری بالا است که عارفان و دانایان نیز نمی‌توانند تو را فقط به عنوان صاحب دانش معرفی کنند.

هوش مصنوعی: مقصودش این است که وقتی به تعریف‌های زیادی که از تصوف ارائه می‌شود نگاه می‌کنی، احساس می‌کنی که این تعاریف به صورت خاص فقط برای او و روحیات او نوشته شده‌اند.

هوش مصنوعی: شبیه یک غوره نارس است که هنوز به مرحله‌ی رسیدن به انگور نرسیده و در حال گذران زندگی‌اش به صورت نارس باقی مانده است.