هوش مصنوعی: ابوحمزه خراسانی، مردی است صاحب‌نظر و راهنمای طریقت و سلوک روحانی.

هوش مصنوعی: در مسیری که به کعبه می‌رسد، به چاه افتاده است، اما آن چاه نیست که در آن ماهی افتاده باشد.

هوش مصنوعی: بغفلت از قصر و ایوان، باید بدانیم که همه آن‌ها در واقع چاه و زندان هستند. در حقیقت، بارگاه نیز نوعی زندان کامل به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: او گفت: ای نفس، به صدای بلند بگو تا مردم از حال خود آگاه شوند.

هوش مصنوعی: آیا می‌توانی از این چاه بیرون بیایی و به ساحلی برسیدی که دریا پر از خون است؟

هوش مصنوعی: او گفت که آن شاه بزرگوار اکنون حضور دارد، که نزدیکتر از رگ گردن به ماست.

هوش مصنوعی: تکیه فقط بر خداوند زیباست، زیرا غیر از او هیچ‌کس قدرت کمک به بندگان را ندارد.

هوش مصنوعی: دو نفر از مسافران ناگهان به چاه رسیدند و امتحان را آغاز کردند.

هوش مصنوعی: بوحمزه به کمک از درونش فریاد می‌زند که اکنون باید درخواست کند و از این دو یاری بهره‌برداری کند.

هوش مصنوعی: در غیر این صورت، مرد باید با مشکلات زندگی کنار بیاید و از توان خود به آن‌ها غلبه کند.

هوش مصنوعی: او گفت: توکل بر خداوند، نزدیکی بیشتری دارد، زیرا بنده به واسطه‌ عظمت و قدرت خداوند به بنده دیگر نزدیک‌تر است.

هوش مصنوعی: تصور کن در این لحظه‌ی آخر، به دنبال راهی برای حل مشکل دیگر هستی.

هوش مصنوعی: پس از مدت زیادی که زندگی کرده‌ام، شرمنده‌ام از این که بخواهم برای مشکلاتم به یک انسان ضعیف و ناتوان مراجعه کنم.

هوش مصنوعی: می‌توان گفت که من با چهل سال تجربه، اکنون به امید و اعتماد به تو به دنبال پشتیبانی و کمک تو هستم.

هوش مصنوعی: مرا بارها مرگ از این حقوقی که دارم، بهتر است؛ چرا که نمی‌خواهم شاه باشم و برای کمک به من از دزد یاری طلب کنم.

هوش مصنوعی: شخصی در حالتی نشسته و از دل خود دل‌نوشته‌ای در مورد مرگ بیان می‌کند. او افسون کلامی را بر زبان می‌آورد که نشان‌دهنده احساسات و اندیشه‌هایش است، چیزهایی که همواره در ذهنش بوده‌اند و حالا به بیان در آمده‌اند.

هوش مصنوعی: ساعتی گذشت و ناگهان صدایی بلند شد که از سر چاه می‌آمد.

هوش مصنوعی: پلنگی بر سر چه‌ای نشسته بود و به سرعت آن را باز کرد و به آزادی رفت.

هوش مصنوعی: هاتفی به او گفت که تو به این شکل به خدا توکل کن، همان‌طور که گلستان به آتش اعتماد می‌کند.

هوش مصنوعی: هفته‌ای که به عنوان خشم و غضب شناخته می‌شد، برای تو تبدیل به نعمت و رحمت شد و این موضوع شگفت‌انگیز است.

هوش مصنوعی: کسی که اعتماد به خدا در دلش دارد، به راحتی می‌تواند از نزدیک‌ترین وسایل دستیابی به آرزوهایش، نجات یابد.

هوش مصنوعی: تو مرا به نزدیکی خود خواندی، بنابراین من نیز به تو هدیه‌ای دادم که تو را از مرگ نزدیک نجات دهد.

هوش مصنوعی: فقیران تو را با این ویژگی‌ها توصیف می‌کنند که خود را از مردان واقعی دور نکن و بر حقایق زندگی‌ات انصاف داشته باش.

هوش مصنوعی: اگر به این صورت باشی، به عنوان رهبر و پیشوایی معتبر شناخته خواهی شد و دیگران از تو پیروی خواهند کرد.

هوش مصنوعی: اگر دلت نمی‌خواهد از سفرهٔ کرامت من بهره‌مند شوی، پس رهایش کن و به ساده‌زیستی و قناعت در زندگی عادت کن.

هوش مصنوعی: زمانی که در میدان کسی وجود نداشته باشد، صبر و تحمل تو به اندیشه‌های مخصوص به خود می‌رسد و به سوی قوی‌ترها می‌روی و خود را از آن موش کوچک دور می‌کنی.

هوش مصنوعی: با تمامی ویژگی‌ها و صفات نیکو و اخلاق و رفتار، آن افراد شایستگی ادعا و دعوت را ندارند.

هوش مصنوعی: حال و وضع آن‌ها نشان از فقر و زوال داشت. در تصوف، ما و من هیچ‌گونه اصول و بنیاد خاصی نداشته‌ایم.

هوش مصنوعی: اگر ظرفی خالی باشد، چیزی نمی‌تواند از آن برداشته شود، حتی اگر دریا از جواهرات پر باشد. این بیانگر این است که برای دریافت و بهره‌برداری از چیزی، باید ظرفیت و آمادگی لازم وجود داشته باشد.