هوش مصنوعی: جمعیتی که برای یادبود حادثه‌ی عاشورا گرد هم می‌آیند تا یاد آن واقعه‌ی بزرگ و دل‌خراش را گرامی بدارند.

هوش مصنوعی: همه موجودات آسمانی به زمین می‌افکنند سجاده و فرش خود را، و هم فرشتگان به عنوان دعا و نیایش برای قاتل و شنونده دعا می‌کنند.

هوش مصنوعی: پرندگان و حیوانات در حال ناله و فریاد هستند و جن‌ها و سروش نیز به شدت ناله و افسوس می‌زنند.

هوش مصنوعی: جبریل از اشک‌های عزاداران گلابی می‌آورد تا چشم دل آن‌ها به سوی صاحب آن روضه باز شود.

هوش مصنوعی: کسی که چون صدای دل‌انگیز فاطمه است، می‌تواند فضای غم‌انگیز را به مکانی برای یاد و ارادت تبدیل کند.

هوش مصنوعی: اگر در دل خود شرمنده نباشی، می‌توانی با خوشحالی به یاد پیامبر زندگی کنی و از حجاب‌هایی که انسان‌ها بین خود و خدا ایجاد کرده‌اند، فراتر بروی.

هوش مصنوعی: لب‌های کسی که داغ دیده است، به خنده باز نمی‌شود و تازه، آن‌ها شرم دارند که در مقابل زیبایی‌ترین زن (حضرت خیر النساء) لبخند بزنند.

هوش مصنوعی: وقتی مادر از غم فرزندش اشک می‌ریزد، چگونه می‌توان با لبخند در جمع او حضور پیدا کرد؟

هوش مصنوعی: اگر در مجلس عزای فرزند ما کسی مزاح کند، ما نیز دلی شکسته خواهیم داشت.

هوش مصنوعی: برگ طرب نریز که اگر به بی‌ادبی بپردازی، هر جا که درباره‌ی غم و اندوه اهل عبا صحبت کنند، تو را یاد خواهند کرد.

هوش مصنوعی: گوش و فکر خود را آماده کن و زبانت را ببند تا بتوانی به حقیقت و سرنوشت خود پی ببری.

هوش مصنوعی: تنها چیزی که برای این نشستن شایسته است، اشک و آه است، اگر قیامت بزرگی برپا شود.

هوش مصنوعی: آنها خود را برتر از دیگران می‌دانند و به راحتی دیده‌ها را وسعت می‌دهند، اما مسئله این است که آیا حتی به امام توجه می‌کنند یا خیر.

هوش مصنوعی: این زمان برای مردان پاک و بافضیلت مناسب است و جالب نیست که تقوا با نفاق و ریا آمیخته شود.

هوش مصنوعی: با عنایت و لطف خدای ما، دستان امید ما را به دامن ولایت تو محکم کن.