هوش مصنوعی: زمانی که پادشاه دین در مواجهه با دشمنان قرار گرفت، برای پایان دادن به کارها و حل مشکلات، از راه نصیحت و گفت‌وگو استفاده کرد.

هوش مصنوعی: ای امیر معسکر، چرا نتوانستی درست تشخیص دهی که سایه‌ها کدام یک از راه درست است؟

هوش مصنوعی: غرور و خودپسندی تو چگونه باعث شد که از دید من دور شوی و محبت و دوستی‌ات را فراموش کنی.

هوش مصنوعی: بدون تأخیر و در هیچ زمان خاصی، چه اتفاقی افتاد که حسین من از یادم رفت؟

هوش مصنوعی: چرا با من دشمنی می‌کنی در حالی که او با تو وفادار است؟ این رفتار و اصرار تو چه دلیلی دارد وقتی که او به تو محبت دارد؟

هوش مصنوعی: جریان امور تا زمانی که از سوی یزید به تأیید برسد و اجرای دستورات تا زمانی که از طرف زاده‌ی زیاد (عبیدالله بن زیاد) رسمی شود.

هوش مصنوعی: به خاطر دو جو گندم تو، خون من به خاک ریخته نشود. این خاک برای من ارزشمندتر از آن است که به خاطر بهره‌برداری از آن، جانم را فدای تو کنم.

هوش مصنوعی: تو فکر می‌کنی که با شکست من، کار درست می‌شود و تو با یزید متحد شده‌ای، اما این باور تو اشتباه است.

هوش مصنوعی: نصایح و دستورات خداوند را نادیده گرفتی و به راحتی از کنارشان گذشتی، همان‌طور که برگ‌ها در زیر پا می‌افتند. اما وقتی که پیامبر به تو می‌گوید، با دل خود می‌شنوی و درک می‌کنی، درست مانند وزش باد که احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: شما به خاطر توجه یزید به خودتان مغرور هستید و بر این تصور تکیه دارید که ابن زیاد هم به شما توجه دارد.

هوش مصنوعی: هیچ کس در چنگال تو ایمنی ندارد و بر روی کاه کسی به دنبال تو نمی‌‌رود.

هوش مصنوعی: من آنچه لازم بود را بیان کردم، اما تو باید تلاش کنی که کار درست را انجام دهی یا به خرابکاری نپردازی.

هوش مصنوعی: در هر کاری که با تصمیم و قاطعیت انجام دهی، چه کار نیک و چه کار بد، از پاکی و ناپاکی، عدالت خداوند پاداش می‌دهد.

هوش مصنوعی: تو به خاطر طمع و خواسته‌های نفسیت، عقل و فکر خود را از دست دادی و همه چیزت به هدر رفت، مانند خاکی که در باد پراکنده می‌شود.

هوش مصنوعی: هر لحظه، دل من را به تازگی سوزاندی و دوباره خودت شعله‌ای عجیب روشن کردی.