هوش مصنوعی: ای افلاک، به جای آب، آتش را در کام او افکنده‌ای و خاک او را به حلق باد سپرده‌ای، که به این ترتیب، حساب و کتاب تو به هم ریخته است.

هوش مصنوعی: با وجود این همه ظلمی که به تو شده، هنوز هم به تو نگاه تحسین‌آمیز دارند و با وجود گناهانت، هنوز هم عطر نیکی و خوبی از تو به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: برای او که در آتش سوخت، هیچ آبی نیاوردند، با وجود اینکه رود دجله به خاطر شدت هیجان، به جوش آمده بود.

هوش مصنوعی: چشمانش و دلش از شدت تشنگی بی‌نوا و بی‌خاصیت مانده‌اند و در واقع، در دلش خون گریه می‌خواهد از چشمانش، مانند بارانی که از ابرها می‌ریزد.

هوش مصنوعی: اگرچه او با شهادتش به زندگی ختم کرده، اما روح و جانش هنوز احساس گرما و حیات می‌کند. دلش به خاطر جدایی داغ است و درونش با عطش سوزان، در آتش کبابی می‌شود.

هوش مصنوعی: نظری به سوی محل مرگ و چهره‌ای به سمت اردوگاه دارد. جانش سبکبار و افسار اسبش سنگین است.

هوش مصنوعی: دل از عشق تهی است و لب‌ها از خداحافظی پر شده‌اند. در این کار باید صبر کرد و بر آن امید نباید شتاب کرد.

هوش مصنوعی: از این نیت نادرست دوری کردند و به خاطر خون بی‌گناهی که ریخته نشده، از آن اجتناب کردند.

هوش مصنوعی: اگر او وجود داشته باشد، در لباس مخصوصی لباس پوشیده و اگر او وجود داشته باشد، خاک ساده را نوشیده است، و نیز اگر او وجود داشته باشد، از شربتی که خون پاک است، بهره‌مند شده است.

هوش مصنوعی: نه گردش زندگی به خاطر این کار بی‌معنا دچار تغییر شد، و نه زمین به خاطر این ظلم بدون حساب و کتاب مضطرب گردید.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه دوستانش تشنه‌اند و او نگران است، ای کاش نیل و دریاها به بازتابی از آب تبدیل می‌شدند، و تنها سرابی جلوه می‌کردند.

هوش مصنوعی: این بیت به تصویر کشیدن تشنگی و نیاز شدید کودکان را در شرایط نامساعد زندگی توصیف می‌کند. کسانی که در میان خاک‌ها و شرایط سخت به دنبال زندگی هستند و در عین حال، نور و زندگی را از دست داده‌اند. این احساس در اینجا به خوبی حس می‌شود، جایی که بی‌آبی و بی‌نواختی وجود دارد.

هوش مصنوعی: تا وقتی که حریم تو در عراق و شام وجود دارد، دل غمین و پریشان نیز شاد می‌شود و این ویرانی به آبادانی تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که جگرگوشه بتول در خون خود خوابیده بود، فرزند بوتراب نیز بر خاک راه افتاد.

هوش مصنوعی: در این بیت، بیانگر این است که زمین به خاطر اشک‌های فرشتگان خراب شده و آسمان به خاطر ناله‌های انسان‌ها تاریک شده است. به طور کلی، این جمله نشان‌دهنده‌ی تأثیر غم و اندوه بر جهان است.