هوش مصنوعی: به قدری ناله و فریاد کرد که دیگر زبانی برایش نماند و یا اینکه خود ناله به خاطر بی‌حاصلی از زبان خارج شد.

هوش مصنوعی: در نوشتن این مصیبت، یا قلم به شدت آسیب دید یا خود من به دلیل سهل‌انگاری حرفی برای گفتن نداشتم و زبانم بند آمد.

هوش مصنوعی: لباس راحتی و خوشی از دنیا کنار کشید، زیرا از ابتدا که نام کربلا در جهان مطرح شد، حس ایمنی از بین رفت.

هوش مصنوعی: تنها آسمان و زمین وجود ندارند که با هم در هم باشند، این اندوه را بر دل خود نگذار تا زمانی که به سراغت بیاید.

هوش مصنوعی: این دود که از چشم‌هایم بر می‌خیزد، برای فرزندان و نسل‌ها به وجود آمده است، و این رودخانه نیز به خاطر خاندان و خانواده‌ام جاری شده است.

هوش مصنوعی: این تاب و این خوشی، به تن آزاد و بنده ی خدا رسید و این درد و غم، بر دل پیر و جوان نشسته است.

هوش مصنوعی: خود را در آغوش غم تو محاصره شده می‌بینم، این تنها اثر تو نیست که به زمین یا زمان مربوط می‌شود، بلکه تمامی وجودم را درگیر کرده است.

هوش مصنوعی: این سال‌ها از سر و صدای جنگ و صلح و درگیری‌ها در میان مردم و جان‌ها، نامی زشت و ننگین برجا مانده است که در دل انسان‌ها و در جمع‌ها طنین‌انداز شده است.

هوش مصنوعی: خوش‌میزبان کسی است که وقتی به میهمان خود ترحّم می‌کند، انگار که خون خود را در جام می‌ریزد و با او بسیار مهربان است.

هوش مصنوعی: در محل نبرد، در کنار آب، رزمندگان در حال جنگ هستند و این آب، مسیر و راهی است که کاروان به آنجا رسیده و به خطر افتاده است.

هوش مصنوعی: باغی که پر از گل و سرسبزی بود، اکنون به دلیل طوفان و باد ویران شده و گل‌ها به زمین افتاده‌اند. این وضعیت باعث شد تا باغبانی که به این باغ عشق می‌ورزید، دچار درد و غم شود.

هوش مصنوعی: از این غم، آسمان را چاکی در سینه‌اش ایجاد کرد، به‌طوری که مانند یک پیراهن پاره شده است و این شکاف نشانی است که در کهکشان افتاده است.

هوش مصنوعی: ناگهان تمام وجود ملک به آتش سوخت، انگار که زبان دردش از بدن به جان منتقل شده است.

هوش مصنوعی: با خداوند و حقیقت می‌توان به قدرت‌های پوچ و فاسد غلبه کرد. در طول زمان، می‌توان شاهد تغییرات عظیمی بود؛ جایی که در فصل بهار، آفت‌های زیادی در پی خزان و نابودی به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: آتش تنفری که از کربلا به‌دنبال یزید برخاست، با یک جرقه از یثرب و بطحاء (مدینه و مکه) تمام دنیا را شعله‌ور کرد.