هوش مصنوعی: تنها مردم جهان به خاطر تو گریه نکردند، بلکه فرشتگان و موجودات غیرمادی نیز در سوگ تو اشک ریختند.

هوش مصنوعی: من در خاک و غم غرق شده‌ام، از خاک سر بلند کن و نگاهی به آسمان و زمین بینداز که چگونه بر تو اشک می‌ریزند.

هوش مصنوعی: زمانی که خون مانند سیلی بر روی زمین جاری شد، آسمان و زمین از نظم و قاعده خارج شدند و به گریه و زاری پرداختند.

هوش مصنوعی: به خاطر تشنگی شدید، رنگ لب‌های فرات و نیل مثل آبی تیره و غم‌انگیز شده و اشک‌های دل‌ها جاری گشته است.

هوش مصنوعی: زمانی که سر تو به سمت آسمان بلند شد، فرشتگان بر زمین برای تو اشک ریختند.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه این عمل از سوی اهل آسمان بوده، مردم زمین به خاطر آن گریه کردند.

هوش مصنوعی: از میان صد هزار نفر، هیچ‌کس یک جرعه آب به تو نداد، در حالی که بر سر تو آن فرق دون (فرد نادان) گریه کردند.

هوش مصنوعی: تشنگان عشق تو، که به خاطر تو جان باخته‌اند، به قدری زخم‌های دلشان سنگین است که جهان به خاطر آن‌ها گریه می‌کند و به سوگ نشسته است.

هوش مصنوعی: روزگار به قدری غمگین و خونین شده که مانند لاله‌های زار در حال اشک ریختن است و خیلی‌ها به خاطر این وضعیت، در دشت و بیابان ناله و گله می‌کنند.

هوش مصنوعی: حضور افسردگان در مراسم عزای تو به جای اشک ریختن، احساسات درونی‌شان را به شکل آتش می‌سوزانند و این موضوع باعث می‌شود که همه در آتش اندوه خود بگریند.

هوش مصنوعی: در دشت گل‌های زیبایی شکفته‌اند و در باغ، لاله‌ها به وضوح خودنمایی می‌کنند. در حالی که در کنار جویبار، باری از غم و اندوه به چشم می‌خورد که همچون اشک می‌ریزد.

هوش مصنوعی: این عزای ویژه به حدی فراگیر شد که همه، چه هشیار و چه مست، چه عاقل و چه دیوانه، به گریه و اندوه پرداختند.

هوش مصنوعی: در آن روز اگر کسی برای تو خون خود را نریخت، امروز جهانی در سوگ تو به گریه نشسته است.

هوش مصنوعی: پس از تو، زندگی برای جهان کم ارزش شده است، حتی اگر صد دریا هم به خاطر سرنوشت بد به غم بیفتند.

هوش مصنوعی: اگر آفرینش به خاطر غم تو بسوزد، این سوختن برای مبتلا شدن به درد تو مناسب است.