هوش مصنوعی: چشم‌هات رو باز کن و اجازه بده کاروان به راهش ادامه بده. عمر ما هم مثل این کاروان، از در خودت بیرون می‌رود.

هوش مصنوعی: از دل‌ها صدای فریاد به‌جای زنگ راهنما بشنو و از چشمان‌تان اشک به‌جای حرکت و رفت و آمد ببین.

هوش مصنوعی: به آرامی به این موضوع نگاه کن که چگونه گروهی از مردم در حال لذت بردن و شادی هستند، در حالی که گروه دیگری در حال تجربه خشونت و سختی هستند.

هوش مصنوعی: در این تصویر، حالت اسیرانی را توصیف می‌کند که زنجیر و غل به گردن و دست‌هایشان است و دختران و پسران تحت قید و بند به نوعی به دام افتاده‌اند. این وضعیت مشابه به سرنوشت ستم‌دیدگان است که در چنگال بی‌رحمی گرفتار شده‌اند، مانند اسیرانی که در دست دشمنان‌اند.

هوش مصنوعی: ما باید بگوییم که وسایل و تجهیزات گران‌قیمت و باارزش انسان را از زحمت و تحمل بار شتر ما جدا می‌کند.

هوش مصنوعی: صدای سوارکار را از سمت راست بشنو و از سمت چپ تماشا کن که چه هیاهویی در کاروان اسیر به پا شده است.

هوش مصنوعی: در چشم‌ها، دختران پیامبر در میان مردم به گونه‌ای در پوشش قرار گرفته‌اند که چهره‌هایشان از حزن و اندوه پوشیده شده است.

هوش مصنوعی: به یک سمت، شکایت و مظلومیت پسری ناتوان را بشنو و از سوی دیگر، رفتاری متکبرانه و ظالم‌وار از یک سپهسالار بداندیش را مشاهده کن.

هوش مصنوعی: در محل کشته شدن خود، در کنار بدنم، از اهل بیت نشانه‌های شادی و ناراحتی را به‌وضوح می‌بینم.

هوش مصنوعی: برخی به خواهران بی‌سرپرست نگاه کنند و کمی از دختران بدبخت و بیچاره را ببینند.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای به آرامش مضطرب بنگر و نگاهی به قطره‌ای از چشمان گریه‌کنان بیفکن.

هوش مصنوعی: دل‌ها به خاطر سستی و ناپایداری‌شان و دردها به خاطر قدرت و شدت خود، اکنون همه در طلب مرگ‌اند.

هوش مصنوعی: غم و اندوه، همچون طوفانی از همه‌جا به ما هجوم آورده است، به‌طوری که حتی نمی‌توانیم سر و پا خود را از این وضعیت نجات دهیم و همه‌چیز درگیر شده است.

هوش مصنوعی: ما زندگی کنیم و تو در خواب بمانی، در حالی که سرنوشت با بی‌احترامی به ما و به دنیای نامناسبی که داریم، به قمار می‌پردازد.

هوش مصنوعی: او بر زمین افتاد و مدتی طولانی به شدت گریست، ای پادشاهی که از خاک ساخته شده‌ای و دارای تاج و تختی.