هوش مصنوعی: ای برادرم، از غم تو جانم به تنگ آمده است، طوری که درد و رنج زندگی بر سرم ریخته و نمی‌توانم آن را تحمل کنم.

هوش مصنوعی: وقتی زخم‌های خود را می‌بینم، بیش از ستاره‌ها ناراحتی درونم وجود دارد. اگر بخواهم این دردهایم را برای تو بشمارم...

هوش مصنوعی: گفتم شاید مرا از این قفس آزاد کنند، اما چه فایده؟ پر من کجاست و بال من کجاست؟

هوش مصنوعی: دشمنم مرا به زور از کنار کویت دور کرد و حالا دلم پر از غم شده است و نمی‌دانم به کجا بروم.

هوش مصنوعی: هرچند که من به قربانی شدن تو ایمان نداشتم، اما امروز به خواست خداوند این عمل را شاهد هستم.

هوش مصنوعی: من از این موضوع ناراحتم که نمی‌توانیم خود را برای تو فدای ذوالجناح کنیم.

هوش مصنوعی: به خاطر جنگ و ضربه‌ها و آسیب‌ها و تبعید و یورش، از این خشم و کینه‌جویی دشمن ستمگرم آسیب دیده‌ام.

هوش مصنوعی: به خاطر نوری که به دل‌های دل‌سوخته تابیده و از آن آتش که خرگاه و چادر مرا سوزانده است.

هوش مصنوعی: دل پریشان و زخم‌دار من به شدت تحت تأثیر غم و اندوه قرار گرفته است و می‌توانم احساس کنم که این درد و رنج، مانند یک پرده و بستر به هم ریخته‌ای بر زندگی‌ام تاثیر گذاشته است.

هوش مصنوعی: به حال یتیمان و بی‌پناهی آنها فکر کنید که در بیابان، عریان و نالان بر پشت شتر در حال حرکت هستند. من هم عباس و اکبرم، نشاندهنده حماسه و غم در این وضعیت هستم.

هوش مصنوعی: با وجود تمام این ظلم‌ها و بی‌رحمی‌ها، هنوز قلبم از محبت و عشق او خالی نشده است. خصم، به خاطر این وفاداری من، مرا کافر می‌داند.

هوش مصنوعی: خواهر تو بمیرد، اما من پیش‌قدم تو نمی‌شوم. چه نسخه‌ای برای درمانت بپیچم و چه غمی را باید با تو شریک شوم؟

هوش مصنوعی: تا وقتی که در دل من غم دوری و یاد تو باقی است، این رنج و پیچیدگی از قلبم بیرون نرود، مگر در روز قیامت که حساب و کتاب همه چیز روشن می‌شود.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه به شرح وضعیت خود بپردازیم، بیایید عمر را به پایان برسانیم؛ چرا که این داستان هیچ‌گاه تمام نخواهد شد.

هوش مصنوعی: در کربلا،‌ حالتی از شگفتی و سردرگمی به وجود آمده است. این شرایط به پدرش می‌گوید که او تحت تأثیر این مشکلات و دردها قرار دارد. در واقع، حال بیمار در کربلا که دچار تزلزل و ناامیدی شده، به پدرش پیامی می‌دهد.