هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد شاعر با اندوه و تاسف به وضعیت کسی که به او احترام می‌گذارد، اشاره کرده است. او به تصویر مرگ آن شخص پرداخته و احساس می‌کند که این فرد در وضعیتی ناگزیر و بدون لباس در مقابل او قرار دارد، در حالی که او خود را در شرایطی دشوار و غم‌انگیز می‌بیند. این تصویر نشان‌دهنده عمق درد و احساس بی‌پناهی است که شاعر تجربه می‌کند.

هوش مصنوعی: من از برادر و خواهر خود جدا شده‌ام و بواسطه دوری از آنها، کمک به فرزند و همسر برایم ممکن نیست و احساس ندامت و افسوس می‌کنم.

هوش مصنوعی: به طور حتم، اگر در مقابله با غم‌ها قرار می‌گرفتم و عذاب می‌کشیدم، حتی اگر دشمنی بر تنم لباس زیبایی به تنم می‌کرد، آرزو می‌کردم که این لباس به من تعلق نداشته باشد.

هوش مصنوعی: بعد از تو زنده‌ایم و هیچ دلیلی برای این گناه نمی‌توانم بیاورم که نشان‌دهنده‌ی حسن نیت من باشد.

هوش مصنوعی: اگر دست تواِ داده شود، سر را به پای تو می‌افکنم مثل خاک. هرگز به خود اجازه نخواهم داد که از جان و جسم خودم بر تو بیفزایم. افسوس!

هوش مصنوعی: در این لحظه، در میان خطر و سختی، باید از قدرت و شجاعت خود یاد کنیم و به یاد شیر خدای حیدر (علی) بیفتیم که با شجاعت و دلاوری خود، دشمنان را شکست داد. این نام اشاره به امید و نیرویی است که می‌توانیم در مواجهه با چالش‌ها بکار بگیریم.

هوش مصنوعی: جن و دغا باعث شده‌اند که جم، پادشاه بزرگ و صاحب تخت و تاج و جواهرات، در خاک و نابودی به سر ببرد و این خیلی ناراحت‌کننده است.

هوش مصنوعی: در جایی که جانشین خداوند به عنوان درگاهی برای نبی قرار گرفته، هیچ جای دیگری برای نقص و نفی نسل آن نبی وجود ندارد. این وضعیت به مانند پرستش یک مجسمه است که غم‌انگیز است.

هوش مصنوعی: از غم فرزندان و دختران، چیزی نهان و پنهان نمانده است. روز و شب، همواره بر مردان و زنان، حسرت می‌زند.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه تو شهید شوی، چرا خداوند نسبت به مرگ من اینقدر بی‌توجهی کرد؟

هوش مصنوعی: درخت نخل تو خشک و بی‌ثمر شده و گل نسترن‌ات در خون غرق است، اما در همین حال سرو و سمن در چمن به سرسبزی و تازگی خود ادامه می‌دهند. افسوس که این حال تو این‌گونه است.

هوش مصنوعی: غم تو در هر طرف من را احاطه کرده است و نمی‌توانم از خودم دور شوم، افسوس که این وضعیت را نمی‌توانم تغییر دهم.

هوش مصنوعی: از ویژگی‌های دشمن و زخم‌هایی که بر جای مانده، ما به رنگ زیبای گل آلاله درآمده‌ایم و تو بدن‌ات گلگون است، ولی افسوس که این زیبایی ناب است.

هوش مصنوعی: من تو را به زمین نسپردم و به راه شام رفتم، و در میانه مسیر، بی‌کفنی بر تو گریه کردم.

هوش مصنوعی: با فریاد وا اَخا از آسمان، آتش را به جان ناحیه نینوا افکند.