هوش مصنوعی: او با اشک گفت: ای پدر مشهور من، تو باعث آرامش دل بی‌قرار من هستی.

هوش مصنوعی: بنشین و نخواه که تو از این طوفان ناشی بر خیزی، زیرا که غبار من از گوشه دامن تو برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: خواهانم که تو را در آغوش گیرم تا بتوانم با همه وجود و به هر زبانی عشق و احساساتم را نسبت به تو بیان کنم و در حقیقت، در دل من عشق به تو به اندازه‌ی هزار نفر می‌تپد.

هوش مصنوعی: دل در جستجوی توست، پس راضی باش که نخل تو از جویبار من نمی‌افتد.

هوش مصنوعی: چشمم به خاطر انتظار برای دیدن عزیزانم، دیگر نتوانسته است به حالت عادی برگردد. پس لطفاً با سختی‌ها و تلخی‌های روزگار مرا بیشتر عذاب نده.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه گل‌ها شکوفا شوند و صدای پرنده‌ها به گوش برسد، به خاطر تندباد مشکلات، بهار زندگی‌ام به پایان رسید.

هوش مصنوعی: فصل بهار است، اما به خاطر کمبود آب، همه شاخ و برگ‌های من پیش از آنکه شکوفه بزنند، سوخته‌اند. افسوس که به این حال دچار شدم.

هوش مصنوعی: لب‌های من به خاطر تشنگی کبود شده است. دیگر از من نخواه که دشمنان چهره‌ام را نیلی کنند و به ضربه‌های خود بر چهره‌ام ادامه دهند.

هوش مصنوعی: اگر بار دیگر فاطمه بدون تو به یثرب برگردد، واقعا شرمنده خواهم شد.

هوش مصنوعی: با چهره‌ای نگران به زمین و سنگ افتادم و فریاد زدم: "ای پدر، دیگر نمی‌توانم با غم دوری شما صبر کنم."

هوش مصنوعی: او را در کنار خودم دیدم که زیبایی‌هایش را به دامن و جیبش جمع کرده است.

هوش مصنوعی: غم و درد از دست دادن برادران و جوانانم به اندازه‌ای بر من سخت نیست که ناله‌های تو، ای دل آزرده من، مرا بیشتر آتش زده است.

هوش مصنوعی: صبر کن و از خداوند کمک بگیر و بیشتر از این آتش دوزخ را بر خود نزن.

هوش مصنوعی: به خواست خداوند تسلیم باش و با جدایی من کنار بیایید؛ زیرا اگر تسلیم نشوی، همچون یتیم خواهی ماند، مانند اطاعت از پروردگار.

هوش مصنوعی: پس از آنکه خواهر به قرائت متنی پرداخته، حال و احوال خود را به بیان می‌آورد و کمی از وضعیت زندگی‌اش را برای دیگران شرح می‌دهد.