هوش مصنوعی: کشت و کار ناامیدی و ظلم به زمین غم و اندوهی خواهد داد که جز درد و رنج چیزی عاید نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: شکر خدا را که از ریشه‌ای که خود کاشتم، جز عذاب و نکوهش چیزی نصیبم نشد و گلی نچیدم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که ظلمت و نور این ستم از بین نرفته، هیچ مخلوقی نیست که بدبخت یا خوشبخت باشد.

هوش مصنوعی: زمانه به دشمن رحم نکرد، وگرنه خانواده پیامبر در دور و نزدیک، صدای تشنگی خود را فریاد می‌زدند.

هوش مصنوعی: از آن گروه تنها یکی از آنها به فریاد و درخواست کمک نپرداخت، اما صدای او به گوش همگان رسید.

هوش مصنوعی: در اینجا به تصویرگری اشاره شده است که نشان می‌دهد حتی ماه نیز از شدت غم و اندوه بر این مصیبت خم شده و به تسلی دل ستمدیدگان پرداخته است. همچنین، آسمان نیز به خاطر این ظلم و ستم دچار خمیدگی شده و به نوعی تحت تأثیر این درد و رنج قرار گرفته است. این بیان احساسات عمیق و جمعی از همدردی را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: کسی که ارزش دو جهان را دارد، به خاطر یک مشت خاک، از سر تا پا در خاک و خون غوطه‌ور می‌شود.

هوش مصنوعی: پس از اینکه ظلم و ستمی از سوی جمعی رخ داد، به‌دلیل شرم و ناراحتی انبیا، روح القدس در گوشه‌ای از غم و تنهایی پنهان شد.

هوش مصنوعی: گروهی از آن فریق در کناری حضور داشتند و به نظر می‌رسید که صدای فریاد آنها به دلیل چیزی که در گوش خود دارند، به وضوح به گوش نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: با آن همه هیاهو و شور و انقلاب، چه چیزی پیش آمد که دوباره همه چیز به آرامش و نظم رسید؟

هوش مصنوعی: شکوه و زیبایی جوانان باعث نمی‌شود که از غم و اندوه دل بکاهیم، پس چرا به سراغ گل‌ها و زیبایی‌های باغ برویم و از آن‌ها بهره‌مند نشویم؟

هوش مصنوعی: غم در عمق وجودم جای شادی را تنگ کرده و باعث شده تا خوشbúدی از قلبم به گوشه‌ای از اندوه برود.

هوش مصنوعی: در این داغ و عزا، خیالت نرود که گریه‌ای می‌تواند به وضوح و زیبایی باشد؛ زیرا از چشمانت بجای اشک، باید خون بریزد.

هوش مصنوعی: قلب غفلت را به فروش بگذار و با اشک خود که به ندرت به دست می‌آید، چیزی از زندگی که ارزش دارد، بخر.

هوش مصنوعی: دشمن به مبارزه پرداخت و شمشیرش را به سوی او بالا برد، اما آه که فرصتی برای دفاع و فرار نداشت.