هوش مصنوعی: وقتی که درباره داستان غم تو یک نکته بگویم، انگار که با خون دل صدها صفحه را نوشته‌ام.

هوش مصنوعی: این معنای شعر به این صورت است که آنچه که قدیمی است، به هیچ وجه نمی‌تواند به تازگی و نو بودن چیزی برسد. به طور مستمر و در هر لحظه، من داستان‌هایی جدیدی برای گفتن دارم و همیشه می‌توانم موضوعات تازه‌ای را مطرح کنم.

هوش مصنوعی: در میان مسلمانان، جز تو که مظلوم و صبور هستی، فرد دیگری نمی‌بینم و این چیزی که در نظر دارم به مانند زهر است.

هوش مصنوعی: با وجود این‌ که اشک‌های فراوانی ریخته‌ام، نتوانستم دلی را که خشک و بی‌احساس است، با یک جرعه آب شیرین و انرژی دوباره زنده کنم.

هوش مصنوعی: ای تشنه‌لب، تو را چه فایده‌ای از اشک‌های ماست که مدام از چشمانم به دامن تو بریزد؟

هوش مصنوعی: هرچند که گلوی تو خشک و تشنه است، من از باده سود می‌بردم، چه آنکه آستان و درگاه تو را بر سر می‌گذارم.

هوش مصنوعی: من به خاطر تو همین که روی برگ‌ها و سازهایم اشک بریزم، برایم کافی است. اگر بخواهم به تلخی طلا و نقره فکر کنم، از نعمت تو بی‌نیازم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم به تو صبر و آرامشت را نگاه کنم، تماشای آن باعث حیرت من خواهد بود، چرا که تحمل این همه رنج و سختی از عهده انسان‌ها خارج است.

هوش مصنوعی: با دوستان وفادارم، خوشبختی‌ام زیاد می‌شود تا جایی که بتوانم در برابر دشمنان، از جان خود محافظت کنم.

هوش مصنوعی: ای کاش که قدرتی به من داده شود تا بتوانم اوضاع را به کلی تغییر دهم و همه چیز را در سطح زمین و آسمان دگرگون سازم.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم بر قتل یکی و اسیر شدن دیگری سکوت کنم، کافی است که نام پدرم را در این سرزمین بگویم و از یاد پسرم صحبت کنم.

هوش مصنوعی: زخم دل من سال‌هاست که با من همراه شده و هر جا که بروم یا سفر کنم، این درد همیشه با من است.

هوش مصنوعی: اگرچه من تنها یک ذره از حاصل خود را دارم و از این ظلم فراوان به ستوه آمده‌ام، اما حتی اگر صد بار برای برقراری عدالت به ولی‌فقیه شکایت کنم، فایده‌ای نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: خداوند از ظلم و ستم یک قوم شکایت دارد و من در پیشگاه امام، به حق منتظر پاسخ این شکایت هستم.

هوش مصنوعی: فرزند فاطمه و امام عسکری، که از دانایی و هوش زیادی برخوردار است، نماد زیبایی و زینت مقام رهبری و پیامبری است.