هوش مصنوعی: هر بار که به واقعه‌ی کربلا فکر می‌کنم، طوری تحت تأثیر قرار می‌گیرم که از خود بی‌خود می‌شوم و عقل و شعورم را از دست می‌دهم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که این آشفتگی در نظر نوایب شکل گرفت، دل از جسم نفرت کرد و جسم از روح دور شد.

هوش مصنوعی: هر جا که از واقعه‌ای که تو به وجود آورده‌ای سخن گفته شود، حسرت و آرزوی دستیابی به آن واقعیت به وجود می‌آید و در نتیجه، حضور واقعی از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: در مورد سرنوشت تو هر چه بیشتر صحبت کنم، تعجب و حیرتم بیشتر می‌شود و هر بار مطالب جدیدی به آن اضافه می‌شود.

هوش مصنوعی: به یاد اشک‌ها و ناله‌های یتیمان تشنه، دلم به تنگی می‌آید و از شدت غم، اشک‌هایم سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه تنها پیامبران به آزمون و مشکلات خاصی مبتلا می‌شوند، اما از میان آن‌ها، تنها تعداد کمی هستند که در برابر این سختی‌ها صبوری و استقامت نشان می‌دهند.

هوش مصنوعی: اگر تو این موضوع را نمی‌گفتی، پس چگونه می‌توانی به تفکیک بین حق و باطل نائل شوی و بر آن آگاهی یابی؟

هوش مصنوعی: کسی که از دست لباس و زینت‌هایش بی‌خبر است، در حالی که خود را تنبل و بی‌مسئولیت نشان می‌دهد، تمام خانواده و وابستگانش را در وضعیت سخت و فقیرانه می‌بیند.

هوش مصنوعی: هر روز این داستان کهن به گونه‌ای نو و تازه‌تر از روزهای گذشته به ما می‌رسد، مانند این که در طول زمان، آنچه کهن بوده، همواره خود را به شکلی جدید معرفی می‌کند.

هوش مصنوعی: آه، چه دردناک است که وعده‌های نیکوی زندگی از بین رفته و برای جلوگیری از حق، با ظلم و ستم به جایی رسیده‌ایم که زورگویان حاکم شده‌اند.

هوش مصنوعی: مانند پیامبرانی که در بیابان‌ها آواره و سرگردان هستند، در حالی که افراد نادان و بی‌خبر در کاخ‌ها و قصرها در امنیت و آرامش به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: اگر دشمن تو را در آرامش و امنیت قرار نمی‌داد، هیچ‌گاه این افکار و نگرانی‌ها به ذهنت خطور نمی‌کرد.

هوش مصنوعی: غیر از کوفیان، هیچ دشمن دیگری هرگز اسبی را بر روی بدن مقتول خود نرانده است.

هوش مصنوعی: این ظلم‌هایی که نسبت به اهل بیت وجود دارد، اگر دشمنان نتوانند مانع آن شوند، این ضعف و کوتاهی از خود آن‌هاست.

هوش مصنوعی: در غم این جانشین والای پیامبر و بزرگ زاده او، هر کس که چشمانش به حقایق بیدار باشد، سزاوار شادکامی است. خوشا به حال کسی که به یاد او گریه کند.