صفایی جندقی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از دست رقیبم ارچه دل بود فگار</p></div>
<div class="m2"><p>اما نه چنین به حسرت روی تو زار</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>جز من که ز قرب روبه غربت کردم</p></div>
<div class="m2"><p>نارفته به پای خود کس از خلد به نار</p></div></div>

شمارهٔ ۴۲

از دست رقیبم ارچه دل بود فگار
اما نه چنین به حسرت روی تو زار
جز من که ز قرب روبه غربت کردم
نارفته به پای خود کس از خلد به نار

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از احساس غم و حسرت خود نسبت به رقیب و محبوبش صحبت می‌کند. او می‌گوید که هرچند از وجود رقیب ناراحت است، اما حسرتی که به خاطر معشوقش دارد، بسیار عمیق‌تر است. او به تنهایی و دوری از محبوبش اشاره می‌کند و بیان می‌کند که هیچ‌کس به اندازه او از خوشی به بدبختی نرفته است.

شمارهٔ ۴۰

شمارهٔ ۴۱

هوش مصنوعی: با اینکه دل من به خاطر رقیبم ناراحت است، اما حسرت به خاطر چهره زیبایت را این‌گونه تجربه نمی‌کنم.

از دست رقیبم ارچه دل بود فگار

اما نه چنین به حسرت روی تو زار

هوش مصنوعی: تنها من هستم که از نزدیکی به محبوب، به تنهایی و غربت دچار شده‌ام، و هیچ‌کس از بهشت به آتش نیفتاده است.

جز من که ز قرب روبه غربت کردم

نارفته به پای خود کس از خلد به نار

شمارهٔ ۴۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده