صفایی جندقی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>برجور رقیب کش خوشی کاوش ماست</p></div>
<div class="m2"><p>خرسندم اگر چه دورم از بزم تو خواست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>کز قرب ورا پایه ی عزت نفزود</p></div>
<div class="m2"><p>وز بعد مرا مایه خواری ها کاست</p></div></div>

برجور رقیب کش خوشی کاوش ماست
خرسندم اگر چه دورم از بزم تو خواست
کز قرب ورا پایه ی عزت نفزود
وز بعد مرا مایه خواری ها کاست

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از رقیب خود به خاطر خوشی و کاوش‌هایش سخن می‌گوید. او احساس خرسندی دارد، حتی اگر دور از بزم و جمع رقیب باشد. شاعر اشاره می‌کند که نزدیکی به رقیب باعث افزایش عزت او نمی‌شود و بالعکس، فاصله با او باعث خوار شدن شاعر شده است.

شمارهٔ ۴۱

شمارهٔ ۴۲

هوش مصنوعی: در جستجوی خوشی و لذت، حاضرم با رقیب خود بجنگم و به دنبال آن باشم. اگرچه از جمع و میهمانی تو دور هستم، این دوری برایم مهم نیست و از آن راضی‌ام.

برجور رقیب کش خوشی کاوش ماست

خرسندم اگر چه دورم از بزم تو خواست

هوش مصنوعی: از نزدیکی او پایه‌ی عزت و بزرگیش افزون شد و بعد از او، باعث ذلت و پستی من گشت.

کز قرب ورا پایه ی عزت نفزود

وز بعد مرا مایه خواری ها کاست

شمارهٔ ۴۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده