هوش مصنوعی: ای جوانی که جان و زندگی منی، ای علی اکبر، ای دلبر من.

هوش مصنوعی: ای عزیز و گرامی من، جانم برای توست و به خاطر تو همیشه جوان و سرزنده می‌مانم.

هوش مصنوعی: ما به دست افراد بد افتادیم و تو ای پرنده بهشت، از کنار ما عبور کردی.

هوش مصنوعی: ای کاش که گمانم درست نبود، زیرا علی اکبر عزیزم!

هوش مصنوعی: برگرد و مرا از گرفتارى اندوه رها کن؛ از آن بیشتر که دیگر ناامید شده‌ام.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که احساسات درونم را به پرواز درمی‌آورد، علی اکبر، جانم علی اکبر.

هوش مصنوعی: بدن تو پر از زخم و جراحت است و خونت به‌جای پوشش جانت، مثل کفن برایت عمل می‌کند. خاک بر سر من که شاهد این وضعیت هستم.

هوش مصنوعی: اگر بعد از تو زنده بمانم، برایم مانند جانم هستی، علی اکبر.

هوش مصنوعی: با اینکه برای تو عشقم را همچون دجله‌ای روان کرده‌ام، اما تو به خاطر تشنگی‌ات در دل من نشسته‌ای.

هوش مصنوعی: آبی بر لبم نرسید، جانم علی اکبر.

هوش مصنوعی: ای سرو جان، بشتاب و نگاهی به من بیفکن، تا بار دیگر به دیدارت بیفتم.

هوش مصنوعی: در آغوش این چشمه، نشانی از علی اکبر دارم که جانم را به او تقدیم کرده‌ام.

هوش مصنوعی: ای خدا، چه اتفاقی خواهد افتاد که عشق و محبت تو روشنی ببخشد به نگاه من؟

هوش مصنوعی: مرو جانم، صورتت را نشانم بده و با زیبایی‌ات مرا از اندوهی که دارم، آزاد کن.

هوش مصنوعی: دل غمگین و پر از درد ما را درمان کن و به ما کمک کن تا این رنج و بی‌قراری را برطرف کنیم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که جانم به زبانم نیامده، نام علی اکبر در دل من است.

هوش مصنوعی: بدون اینکه نگران کارهای نادرست خود باشیم، می‌توانیم با شور و شوق بیشتری به بیان احساسات بپردازیم تا به نوعی پاکی و صفا دست یابیم.

هوش مصنوعی: در غم تو شعرهایی را می‌سرایم، ای علی‌اکبر، جانم علی‌اکبر.