هوش مصنوعی: بار سنگینی از غم بر دلم نشسته و نمی‌دانم که کی این غم از روی دلم برداشته خواهد شد.

هوش مصنوعی: ای آسمان، تا کی باید در برابر درد و رنج انسان‌ها ستمگری کنی؟ چه زمانی به خود می‌آیی و از این رفتار شرمنده می‌شوی؟

هوش مصنوعی: او به شهادت رسیده و ما در اسارت هستیم، حالا ببینید در این مسیر چه حسرتی در دل داریم برای سرزمین خود.

هوش مصنوعی: ای خدا، این سرزمین کجاست که به خاطر ترس آن، بر دستانم ایستاده‌ام و دستی بر دلم گذاشته‌ام؟

هوش مصنوعی: در این سفر غم‌انگیز، جز درد و حسرت چیزی برای من باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: این بیت به وصف حال کسانی می‌پردازد که در مسیر زندگی شان، به رغم سختی‌ها و چالش‌ها، همواره در تلاش و کوشش هستند. آن‌ها در عین حال که با مشکلات روبرو هستند و در شرایط دشوار به سر می‌برند، عشق و زیبایی را در زندگی خود حفظ می‌کنند. به عبارت دیگر، این افراد در میان خاک و خون، همواره به دنبال جوانه‌زنی و رشد هستند.

هوش مصنوعی: وقتی که دلم را از بدن‌های بی‌سر جدا کنم، آیا می‌توانم سرهای بی‌بدن را نیز از هم بکنم؟

هوش مصنوعی: من در دو جا گرفتار شده‌ام و در این میان یک قطره خون به سختی به زمین افتاده است و با این حال کارهایم بسیار مشکل است.

هوش مصنوعی: پس از آن خورشید، ستاره‌ای سوزان و باد، آتش شمع گردهمایی من را به وجود آورد.

هوش مصنوعی: آه، از گریه‌های تشنگان که با شدت فراوانی به بیرون تراوش کرد، موجب شد که دل ما بشکند و اکنون در دوری از ساحل خودم احساس تنهایی می‌کنم.

هوش مصنوعی: ما در این آتش به شدت در حال سوختن هستیم، اما عجیب است که هنوز هم خودم را با قدرت و استقامت بالا نگه داشته‌ام.

هوش مصنوعی: مرگ جوانان بی‌گناه باعث به تصویر کشیده شدن ناپاکی و فساد می‌شود و بر سرنوشت و کامیابی‌های آن‌ها اثر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: غم از دست دادن مردان کشت شده، به من آرامش و صفا بخشیده است؛ حالا زندگی برایم راحت‌تر شده است.