هوش مصنوعی: بهتراست از یار دوری کنی و اجازه ندهی که چشمت به او بیفتد، زیرا اگر به او نگاه کنی، حسرتی در دل خواهی داشت چرا که در نهایت چیزی به دست نخواهی آورد.

هوش مصنوعی: می‌توانم در دل خود داستانی نهان را نگه‌دارم، اما نمی‌دانم چگونه می‌توانم اشک نمایان را درمان کنم.

هوش مصنوعی: حیف است که به زاری من در عشق توجه نکنی، چرا که دوستان نیز مثل غواصان در دریا گرفتار خطر هستند و باید مراقب باشند.

هوش مصنوعی: هر چند که من در جدایی و وصال تو در عذاب هستم، این درد و رنج برای من هیچ فرقی ندارد، مثل اینکه بخواهم بین نخ و پارچه مرغوب تفکیکی قائل شوم.

هوش مصنوعی: من از رسیدن به محبوبم خسته‌ام و از دوری‌اش نیز ناراحت. نمی‌دانم این چه حالی است که دارم. خود ردا یا پوشش مرا به حالت غمگینی درآورده است.

هوش مصنوعی: قربانی عشق تو مجنون است و نمی‌تواند از عشق تو دست بردارد، حتی اگر آستین لیلی را بگیرد و رها کند.

هوش مصنوعی: اگر وامق بخواهد از سر کوی تو اجازه‌ای بگیرد، باید به جمع سگ‌های تو مراجعه کند.

هوش مصنوعی: با نگاهی به این غزال زیبا در دشت به راه خود ادامه بده و در پی شکار آهوهای صحرا برو.

هوش مصنوعی: من از غم به مرگ گفتم که آیا می‌توانی مرا نجات دهی؟ چه فرقی می‌کند اگر امروز به وعده‌ات پایبند باشی و به من وفا کنی، هرچند فردا را فراموش کنی؟

هوش مصنوعی: دوست من هیچ وقت از وفای خود به عهد و پیمان نمی‌کاهد و شروطی که در گذشته گذاشته‌ایم را فراموش نمی‌کند.