هوش مصنوعی: درد من از تاب و تحمل بیشتر است، زیرا دل در سینه‌ام آرام و ساکن نیست و مدام نگران است.

هوش مصنوعی: تو چرا از حال و روز من می‌پرسید؟ ای کاش نشانه‌ای از دردهای درونم داشتم که شهادت بدهد بر زخم‌های عمیقم.

هوش مصنوعی: بگو خودم در غیاب تو چگونه هستم، مانند پای بی‌پناهم که در این جدایی از حد طاقت این رشته‌ها بیرون است.

هوش مصنوعی: خواهش می‌کنم به من مهلت بده تا بار فراق را از دلم بردارم، چون غم جدایی برای من به قدری سنگین است که از این یک قطره خون نیز بیشتر است.

هوش مصنوعی: هر لحظه که دور از لب‌های تو هستم، در جام من به جای شراب، اشک‌هایی به رنگ لاله وجود دارد.

هوش مصنوعی: ببین که چطور با رحمتت به من نگاه می‌کنی، زیرا اشک‌های من در راه تو شبیه به چشمان دیگران حسرت‌آور است.

هوش مصنوعی: دل خود را از خدا بپرس که چقدر به وصال تو شوق و اشتیاق دارم.

هوش مصنوعی: گاه بر من درد و رنج می‌آورد و گاه هم از درمان و شفای آن بهره‌مندم، اما نمی‌دانستم که عشق تو دارای اسرار و فنون خاصی است.

هوش مصنوعی: در دوستی من چنان به تو وابسته‌ام که به خاطر تو خون خود را می‌خورم، اما افسوس که تقدیر و سرنوشت من علیه من عمل می‌کند و شرایط زندگی‌ام به هم ریخته است.

هوش مصنوعی: علاقه‌ات برای من شادی به همراه دارد، ولی این شادی کم است و به جای خود، صد غم را به دنبال دارد.

هوش مصنوعی: از زمان قدیم، با محبت تو پیمانی بسته‌ام و این فکر و خیال اکنون در سرم هست.

هوش مصنوعی: نگران رسوایی نباش، زیرا در عشق تو، دیوانگی هم می‌تواند نشانه‌ای از عقل و خرد باشد.