هوش مصنوعی: در اینجا به خوشی و شادمانی در جمع دوستان اشاره می‌شود. همه در کنار ساقی و نوازنده مشغول جشن و سرور هستند و خانه ما نیز محلی است که با وجود آمدن جام، تدبیر جشن و لذت فراهم شده است.

هوش مصنوعی: غم و اندوه به من اجازه نداد که کسی را ببینم، ولی خوشحالی و شادی باعث شد که روح و جانم سرشار از نشاط شود، چون ماه کامل در روز و شب من، شاهد این حال خوش است.

هوش مصنوعی: زیبایی او به من حیات می‌دهد، در حالی که در غیابش، صبح من مانند شب تیره و محنت‌آور است.

هوش مصنوعی: همه‌ی فسادها به خاطر رحمت اوست و ننگ پرهیزکاری نیز به خاطر نعمت‌های اوست. بزرگ‌منشی و عظمت نام اوست.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که بدون داشتن بینش و درایت، آدمی نمی‌تواند حقایق را به درستی ببیند و درک کند. جهان پر از اشتباهات و نابرابری‌هاست و گاهی نور و تاریکی در هم تنیده می‌شود.

هوش مصنوعی: در چشم و دل من هیچ نشانی از دو جهان وجود ندارد؛ تنها ابزار بیان من برای یادآوری تو گوش و زبانم هستند.

هوش مصنوعی: با عشق و علاقه به چیزهایی که می‌خواهیم، دیگر علم و عمل چه معنایی دارد؟ حالا عاقبت‌اندیشی و تدبیر چه اهمیتی پیدا می‌کند؟

هوش مصنوعی: ای دل، تو فریب زیبایی لبان او را نخور و مواظب باش؛ زیرا این دانه‌ای که به نظر خوشمزه می‌آید، در واقع دام و تروزیع است.

هوش مصنوعی: با توجه به محبت و لطفی که از گذشته داشته‌ام، معشوق من به قدری زیبا و دلنشین است که مثل رضا، شاه و گدا، خواجه و غلام می‌باشد.