هوش مصنوعی: در محفل عشق، نوشیدنی اشک بسیار لذت‌بخش است و به جای آواز و ساز، ناله و فغان ما دلنواز است.

هوش مصنوعی: با چهره‌ای بی‌جان و ناراحت، دیگر از دل حزن‌آلود خود شکایت نکن. برای پرنده‌ام، موسیقی بهار در فصل خزان هم دلپذیر و خوشایند است.

هوش مصنوعی: من از گلستان تو نگاه خود را از خارهای دیگر دور می‌کنم، زیرا ظلم باغبان به باغبان عاشق برایم خوشایند است.

هوش مصنوعی: اشک‌های چشمانت همچون دامن پر از آب است و مینا از شراب خالی است. دور از جشن و شادی تو، جشنی این‌چنین دل‌انگیز برپا شده است.

هوش مصنوعی: واضح است که حال کشته تو به خاطر ضربه‌ی خونین اوست؛ زمان، سلاح این زبان خوشایند است.

هوش مصنوعی: جای تعجب نیست اگر برای زیبایی چهره‌ام، اشکی از چشمانم بریزد؛ زیرا بیان این داستان با رنج دل خوشایندتر است.

هوش مصنوعی: تیغ تو در دنیا بر سر من سایه انداخته و سایه‌بان من در روز رستاخیز، همین آفتاب توست.

هوش مصنوعی: وجودت بهانه‌ای است برای بخشیدن بوسه‌ای که ارزش جان من را دارد، اما اگر هزار جان هم داشته باشم، خوشحالانه برای تو رایگان است.

هوش مصنوعی: در پای دوست، جان و دل خود را فدای او کن، زیرا از دست دادن جان به خاطر او، هدیه‌ای زیبا و ارزشمند است.

هوش مصنوعی: با وجود ثروت و قدرت، نمی‌توانیم از مسیر خود منحرف شویم، چون آرامش ما در خاک این مکان مقدس است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند تحمل کند که از تو دور شود، و اگر این را نپذیری، باید بگویم که کشتن صفا و آرامش از این بابت، به نوعی امتحان خوب و پسندیده است.