هوش مصنوعی: تنها آرزوی من این نیست که با تیغ تو زخمی شوم، بلکه عشق به تو و افتادن در خون پای تو برایم جذابیت بیشتری دارد.

هوش مصنوعی: دستت را دراز کن و زخم‌های من را بپوشان که هنوز هوس می‌کنم که دوتا قدم دیگر به دنبال قاتل بروم.

هوش مصنوعی: در حالی که بهار فرا رسیده و طبیعت شکوفا شده، همچنان دلم برای آزادی و پرواز تنگ می‌شود و احساس می‌کنم که از خانه و باغ گل‌ها جدا هستم.

هوش مصنوعی: زمانی که پرنده دل، بال و پرش را زمین می‌زند و در دام فراق گرفتار می‌شود، من در گوشه قفس آرام می‌گیرم و به این وضعیت عشق می‌ورزم.

هوش مصنوعی: اگر غافلانه به چهره‌ات نگاه نکنم و به گل‌ها نظر افکنم، در واقع به حوادثی که در زندگی‌ام پیش آمده فکر می‌کنم و این احساس در من به وجود می‌آید که دوست دارم دوباره آن لحظات را تجربه کنم.

هوش مصنوعی: اگر تیر عشق تو را در دل کسی ببینم، حسادت می‌کنم و آرزو می‌کنم که با مژگانم آن تیر را از دل او بیرون بکشم.

هوش مصنوعی: برای اینکه بتوانم تو را به کنار بیاورم، دلم می‌خواهد در گوشه‌ای خلوت پنهان شوم.

هوش مصنوعی: اگر اندوه تو را در بازار عشق عرضه کنند، من برای خرید آن با تمام دارایی و ثروت دو جهان آماده‌ام.

هوش مصنوعی: دلم پر از ناراحتی و درد است، اما هنوز هم آرزو دارم از زیبایی تو گل بچینم.

هوش مصنوعی: چقدر درد و رنج از حسرت‌هایم به دلم نشسته، اما هنوز هر لحظه آرزو دارم که از آن لب شیرین بنوشم.

هوش مصنوعی: واعظ چه نیازی به بحث درباره فسق و زهد دارد؟ برای من کافی است که بدانم ملامت دیگران را می‌شنوم و همین برایم جذاب است.

هوش مصنوعی: رفو کردن لباس تزویر و ریا بی‌فایده است، اکنون که نوازش پوشش تقوا را کنار گذاشته‌ام، به هوس افتاده‌ام.