هوش مصنوعی: مراقب باش، ای دوست دل‌آزار، قسم به خدا، عهد و پیمانت را زیر پا نگذار و به وفا پایبند بمان.

هوش مصنوعی: بترسید که آسیبی به تو برسد، پس به آرامش خودت توجه کن و دل‌ما را نشکن.

هوش مصنوعی: یادت باعث شادمانی من است و جدایی‌ات برایم پر از رنج و عذاب شده است. عشق من، چگونه درد و درمان را به زیبایی در هم آمیختی.

هوش مصنوعی: با نگاهی به وضعیت، تا چه زمانی باید از شرم و حیا خود را کنترل کنیم؟ هرچند که خود این حیا به خاطر توست.

هوش مصنوعی: به خاطر آن چشمانت، دلم غمگین است و به خاطر آن لب‌های زیبا، نوشی از محبت می‌نوشم. فقط در حضور تو، درد و درمان به هم پیوسته‌اند.

هوش مصنوعی: درست در حالی که به من وفاداری نشان می‌دهی، از رفتار ناپسندت تعجب می‌کنم، زیرا تو می‌توانی تنها با یک نگاه هم خشم و هم رضایت خود را نشان دهی.

هوش مصنوعی: من هیچ‌کس را ندیده‌ام که مانند تو با زبان شیرینش دشنام‌ها را به دعا تبدیل کند و همه را جمع کند.

هوش مصنوعی: زمزمه‌ی زیبایی که از لبان تو جاری می‌شود، روح‌بخش است و نگاه تو به آن دو، تنگ‌نظری می‌آفریند که در آن میان، این تناقض بین بخیل بودن و سخاوت وجود دارد.

هوش مصنوعی: گاهی به من نگاهی بینداز و محبت کن، که اگر روزی خداوند در میان بندگانش دست نوازش بر سر کسی بگذارد، آن فرد هم خواهد توانست تو را خوشحال کند.

هوش مصنوعی: با ترس و امید به تو روی می‌آورم، ای کسی که زیبایی‌ات مختار و بی‌نظیر است. در حق او، دادن و گرفتن به دست توست.