هوش مصنوعی: دل پر از عشق تو، مانند یک سمندر در آتش یاد گرفت که چطور مثل آبی که از چشمانش می‌ریزد، شنا کند و در این حال غرق نشود.

هوش مصنوعی: از تو هست که دل‌ها هر کجا به عشق می‌افتند، چون هر معبودی از تو شیوه‌های عشق و دلبری را آموخته است.

هوش مصنوعی: به تاثیر جادوی تو به وضوح دیده‌ام که حتی سامری هم از تو سحر و جادو یاد گرفته است.

هوش مصنوعی: من به خاطر اشتباه تو، رفتار ناپسند خوبان را می‌خوانم، زیرا ویژگی تو به دیگران ستمگری را آموزش داده است.

هوش مصنوعی: من به خاطر نگاه تو، دلی پر از درد و غم دارم، مانند سپری که در برابر خطر قرار می‌گیرد. تو مانند یک حکیم هستی که به من آموخته‌ای چگونه با درد و رنج مواجه شوم.

هوش مصنوعی: نسیم صبح با بویی که از باد بهشتی به مشام می‌رسد، عطر و خوشبویی زلف تو را یادآوری می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی که چشمان تو مانند دایره‌ای در حال چرخش هستند، دانشی شگفت‌انگیز را در دل من بیدار می‌کنند، مانند این که یک کبوتر به ضرورت یاد گرفته است.

هوش مصنوعی: اگر سعادتی نصیبت شود و به خاک پای تو بیفتد، چه کار می‌تواند بکند وقتی که سرش به پای توست و از زلف همسرت یاد گرفته است؟