هوش مصنوعی: سرنوشت به من هم مانند تو شیوه دلربایی را یاد داد و به من راهی به سوی جنون و بی‌پروا بودن را آموخت.

هوش مصنوعی: چرا اشک‌هایم و زیبایی صورتم مانند طلا و نقره بر زمین ریخته است، اگر نه اینکه عشق به من هنری چون کیمیاگری آموخته است؟

هوش مصنوعی: من را به جای غرور و خودپسندی، به آرامش و دوستی تشویق کردی و تو را به جای محبت و لطف، نرمش و قدرت برتری یاد دادند.

هوش مصنوعی: غمز و ناز این دختر خاص است و این زیبایی‌اش، مانند جهان‌گشایی‌ست که از لشکر ناصری یاد گرفته بوده است.

هوش مصنوعی: وقتی قلبم از درد و عذاب می‌سوزد، تعجب نکن؛ زیرا عشق تو به من آموخته است که چگونه باید بر این دردها غلبه کنم و تحمل کنم.

هوش مصنوعی: با این ویژگی و قدرتی که دارد، اگر اشتباه نکنم، عصای موسی هم از آن زلف چون اژدها الهام گرفته است.

هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی در بهار، مانند بادی ملایم، از چین موهای او عبور کرده و به آن عطر و لطافت خاصی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: هندوی زیبایی که در برابر من نشسته، چهره‌ای درخشان و آتشین دارد. نمی‌دانم او از کجا چنین آئینی را به خود آموخته است.

هوش مصنوعی: صفایی به زیبایی و لطافت شعر غنایی و عاشقانه دست یافت، زیرا در توصیف زیبایی چهره‌ات آموختن هنر بیان و سخنوری را تجربه کرد.