هوش مصنوعی: وقتی شانس و سرنوشتم از کینه‌ی ستاره‌ای غافل شدم، به محبت و زیبایی آن تصویر گرایش پیدا کرده‌ام.

هوش مصنوعی: در نهایت به خاطر نادانی‌ام به غم او افتادم و عشق به منی کامل را به طور واقعی آموخت.

هوش مصنوعی: تیغ او بر جانم اثر نکرد، افسوس که جدایی شرمنده‌ام کرد و مرا به دست قاتلم سپرد.

هوش مصنوعی: وقتی به خاطر غم تو می‌رم، از اینکه زندگی فرصت انجام کارهای ارزشمند را به من داده، خوشحالم.

هوش مصنوعی: همان زلف و چهره‌اش مرا مجنون کرده و هم این زنجیر و زندان باعث شده تا عقل و فهمم تحت تأثیر قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: به دلیل مرگ معمار عشق تو، چه سوگ و اندوهی از گل من به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: اگر تو با ما همدلی نکردی، اما غمت را دوست دارم، چون عمری با دلم سازگار بوده است.

هوش مصنوعی: بدون تو زندگی برایم سخت شده و غم نبود تو تاب و توانم را گرفته است.

هوش مصنوعی: وقتی که به دل خود زیبا و عمیق فکر می‌کنم، تصویری از دوست در ذهنم شکل می‌گیرد که خودم آن را ساخته‌ام.

هوش مصنوعی: موندن برام از مردن سخت‌تر شده، چند بار به خاطر مشکلات و دردهایی که می‌کشم، از فایده‌اش چیزی نصیبم نمی‌شود.

هوش مصنوعی: هلاکت و نابودی من به خاطر آرزویی است که از غرق شدن در آن لذت می‌برم، اما این حسرت که در کنار سواحل پیش رویم است، به من عذاب می‌دهد.