هوش مصنوعی: زیبایی و جذابیت تو چنان زیاد است که هیچ توصیف و ستایشی نمی‌تواند بر آن بیفزاید و فقط می‌تواند عیوب و نواقص را نمایان کند.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی تو مانند لعل باشد، شکر هم در این sweetness بی‌قیمت خواهد بود، چون حلاوت تو از هر چیزی ارزشمندتر است.

هوش مصنوعی: جز چهره زیبایت در رفتار تو چیزی باقی نمانده است، چرا که سخن تو از بلاغت و فصاحت بی‌بهره است.

هوش مصنوعی: اگر اینجا چیزی وجود داشته باشد که به مصیبت و درد منجر شود، ممکن است زخم‌های عمیق و خطرناکی ایجاد کند.

هوش مصنوعی: چشم تو مانند جویباری از باغ جاری است و این زیبایی به قدری حیرت‌انگیز است که در اثر بی‌پرواهی‌اش، به درون جیبش افتاده است.

هوش مصنوعی: به من نزدیک شو و وصف‌های خود را بشنو، چون من در هر سرزمینی سفر کرده‌ام.

هوش مصنوعی: در میان پاکدامنی، هیچ کس مشابه تو را نیافتم و در generosity، کسی را مانند تو ندیدم.

هوش مصنوعی: دل من با غم تو به بار نشسته و اشک‌هایم به نتیجه رسیده‌اند. واقعاً محصول جالبی است که از این زراعت به دست آمده.

هوش مصنوعی: در دل امواج اشک‌هایم غرق شده‌ام، بیا و زیبایی تو را ببین که چقدر شگفت‌انگیزی.

هوش مصنوعی: به خاطر آخرین صفحات کتاب تو، جانم را با حسرت به دست می‌آورم. به خاطر این حقیقت، قصه‌ام به پایان رسید.