هوش مصنوعی: اگر لب‌های محبوبم سرخ نبود، پس خاصیت شراب ناب از کجا می‌آمد؟

هوش مصنوعی: درد و غم عشق مانند سنگ‌های قیمتی است که با وجود زیبایی و ارزشمند بودن، در برابر او جاذبه‌ای ندارند و نمی‌توانند توجهش را جلب کنند.

هوش مصنوعی: زمان خوشی فرامی‌رسد که از این جام نوش، آدمی گناهی نکند و شراب بنوشد.

هوش مصنوعی: اگر او از این جام کمی بیاشامد، نظر نگهبان به او معطوف می‌شود و به حساب او می‌رسد.

هوش مصنوعی: چرا چشم تو به دل کسی گرایش ندارد؟ در حالی که او تحت تأثیر بوی کباب قرار گرفته و مست شده است.

هوش مصنوعی: عشق را بر دل من نازل نکن، چون آسیب تو از ویرانی سرزمینم به من می‌رسد.

هوش مصنوعی: تنها تو هستی که با زیبایی مو و دلربایی‌ات، شور و شوق جان و تن را دوچندان کرده‌ای.

هوش مصنوعی: نور هیچ‌گاه از خوشی و زیبایی موی من آسیب نمی‌بیند، و محکم بودن طناب هم به این جمال لطمه‌ای نخواهد زد.

هوش مصنوعی: آنچه من از عذاب عشق تجربه کرده‌ام، هیچ کس مانند کبک در دام عقاب این سختی‌ها را ندیده است.

هوش مصنوعی: در غم تو، روز و شب هیچ آرامشی ندارم. عواطف و احساساتم مانند آتش در سینه‌ام شعله‌ور است و چشمانم پر از اشک است.