هوش مصنوعی: ای عشق تو در دل من، همچون خارهایی است که در باغ گل‌های زیبای تو نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و قامت تو، سایه‌ات باعث می‌شود اشک‌ها همچون سیلاب از جویبارها جاری شوند.

هوش مصنوعی: بویی از زلف تو در مسیر باد به مشام می‌رسد و چمن هم منتظر می‌ماند تا ببیند چه چیزی خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر بهار و دی (سردی) در کنار کوچه‌ی تو بیایند، گل‌های بی‌شماری از باغی خواهند رفت.

هوش مصنوعی: من به چهره و زلف تو عشق می‌ورزم، زیرا زیبایی و عطر تو از دلایلی است که حس شرم و عفت را به جان می‌آورد.

هوش مصنوعی: وقتی که با گردن افراشته و دامن کشان از کنار قبرهای شهیدان عبور کنی، انگار هزار دست از زیر خاک به سمت تو دراز شده است.

هوش مصنوعی: گاهی ناله و گاهی گریه می‌کنم و در گاهی هم با صدای بلند فریاد می‌زنم. تمام عمر به یاد وصل تو کارهای زیادی انجام دادم.

هوش مصنوعی: ما در میان امواج به شدت در حال تکان خوردن هستیم و گروهی از مردم به ما نگاه می‌کنند و از کناره‌ها نظاره‌گر ما هستند.

هوش مصنوعی: کسی که در دلش قدرت و جذابیت واقعی وجود داشته باشد، نیازی به جذابیت ظاهری یا زیبایی‌های معمولی ندارد. او با یک اشاره می‌تواند دل‌ها را تسخیر کند و موانع را از پیش رو بردارد.

هوش مصنوعی: لب‌های شیرین تو چه معنا دارند در کنار خطی که شبیه شهد است و مورچگان دور آن صف بسته‌اند؟

هوش مصنوعی: چهره‌اش غمگینان را به یاد زیبایی‌ها می‌اندازد، مثل این است که او در میان سواران، خود را به عنوان یک پیاده نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر یک بار به سر و روی تو نگاهی بیندازی، جان و دل من فدای تو خواهند شد و همه چیزم را به پا می‌ریزند.