هوش مصنوعی: اگر به باغ قدم بگذاری، بهشتی بر روی گل‌ها را برای دیگران خواهی گشود.

هوش مصنوعی: در شب، ماه به خاطر زیبایی چهره‌ات خاموش شد و روز با تمامی روشنی‌اش ناپدید گشت.

هوش مصنوعی: خورشید در شب پنهان شده است چون از بی‌عرضگی و ناتوانی انسان‌ها شرم دارد.

هوش مصنوعی: چشمانت به سادگی و بی‌پرده افشاگری کردند و این واقعاً شگفت‌انگیز است که چطور به این اندازه بی‌حیا هستی.

هوش مصنوعی: ای سرو با زیبایی و قامت بلند، خواهش می‌کنم از خودستایی و جلب توجه دست بردار.

هوش مصنوعی: دوست معشوقه‌ام را با مرجان و جواهر چه نسبتی است، در حالی که خود او جان را تازه می‌کند و به زندگی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: نه دُرّی مانند این جلا و درخشندگی دارد و نه مرجانی به این شیرینی و لطافت.

هوش مصنوعی: چرا دل را به محبت و انتظار سپردی؟ اگر این کار از روی لطف خداوند نبود، پس چه دلیلی برای آن وجود داشت؟

هوش مصنوعی: چرا زلف سیاه تو را بر تن کردی در حالی که به خاطر کشته شدن در اثر عشق تو، مراسم سوگواری برپا نیست؟

هوش مصنوعی: هر طور که می‌خواهی سخت و با اراده عمل کن، زیرا از ویژگی‌های سست و بی‌ثباتی در رفتار و اندیشه پدید نمی‌آید.