هوش مصنوعی: زمانی که تو ای دوست از کنارم رفتی، دلم مانند کسی شد که آرامش و صفا را از دست داده است.

هوش مصنوعی: اگر بخت رهبری دوباره بر سر کوی تو بیفتد، باز هم صفا و خرمی را به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: خوشبختی سعد را اگر نداشت، دیگر دلخوشی از آن در نمی‌توان یافت که در آن جدایی و تنهایی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: با وجود تمام ضعف و ناتوانی‌ام، در برابر دوری تو صبر نکن، زیرا که هیچ چیز خوشایندی در این کار نیست.

هوش مصنوعی: اگرچه صد راه و بهار بیاید، ولی بدون تو، بهار هیچ زیبایی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند در دل من به جای تو جا بگیرد، زیرا محبت تو به تنهایی کافی است تا غم‌ها را برطرف کند و به زندگی‌ام آرامش ببخشد.

هوش مصنوعی: در دنیاهای مختلف، هیچکس جز تو را نباید به خاطر آورد. زیبایی تو کافی است برای دلچسبی و صفای زندگی.

هوش مصنوعی: به آن دختر زیبای تندخو بگو که روش وفاداری را از معشوقه‌ای که دلنشین و زیباست، یاد بگیرد.

هوش مصنوعی: خدا را شکر که این معشوق به لطف خود، دیگر سبب شکایت از روزگار نیست و این زندگی به خوبی ادامه دارد.

هوش مصنوعی: گفتی که وقتی صبح عید از در داخل شوم، خدا چه کار می‌کند که به من صفا بدهد.

هوش مصنوعی: از تأثیر عشق و داغی که به دل دارد، پس از شهادت، خون از سبزه‌های مزارش می‌چکد و باعث زیبایی و صفایی آنجا می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر محبت دوست، با تمام کمبودها و نقص‌ها، نوری به وجود آورد، پس آن نور می‌تواند بر آتش نیز روشنی بخشد.