هوش مصنوعی: در میدان جنگ، هیچ کشته‌ای وجود ندارد که بتوان با خیال راحت به او نزدیک شد یا خیالبافی کرد.

هوش مصنوعی: من را از دنبال کردن این کاروان منصرف نکن، اگر واقعاً نیاز داری که این گروه را همراهی کنی.

هوش مصنوعی: پس از اینکه مرا کشتند، تو بی‌خبر در کنار راه مرا انداختی؛ این نشان از بی وفایی توست.

هوش مصنوعی: به خاطر کینه‌توزی و سوزاندن محبت، باید تحسینت کنم. چقدر چهره‌ات سخت است و عقیده‌ات سست!

هوش مصنوعی: دل‌های کسانی که به درماندگی و افسردگی دچار شده‌اند، به جای محبت و توجه، به فکر ظلم و بی‌عدالتی هستند.

هوش مصنوعی: به دست تو زخم خوردم و زمین خوردم، زیرا فرصتی برای من باقی نمانده بود.

هوش مصنوعی: از تیر دیگر دوری کن و به دردهای جدیدت توجه کن تا برای آن‌ها راه حلی بیابی.

هوش مصنوعی: جدایی از غم تو باعث شده که قلب و جانم از هم جدا شوند، همان‌طور که شکیبایی از دل برمی‌خیزد تا جدایی را تحمل کند.

هوش مصنوعی: بعد از مرگ، مریض تو را به رقص درمی‌آورد و تو به رسم عیادت به سراغش می‌روی.

هوش مصنوعی: به دنبال شکار دل خود هستم و آن دو گیسوی زیبا سبب شده‌اند که دام بدبختی‌ام را در هر سو بگسترانم.

هوش مصنوعی: آیا با یادآوری درد و فریاد او می‌توانی این قدر آرام و بی‌خیال باشی؟ سر بر زانو گذاشتن و بی‌توجهی به این حال و روز نشان از بی‌احساسی است.