هوش مصنوعی: ای نسیم، به سوی دیار محبوب من برو و از غم دوری و آرزوی وصالش برایم بگو.

هوش مصنوعی: ای ماه ستمکار، که به وعده‌های خود پایبند نیستی، چقدر خشمگین است یار دلازار و تندخو از عشق تو!

هوش مصنوعی: ای پادشاهی که زود ناراحت می‌شوی، ای دوست دیرین من که صلح را بر جنگ ترجیح می‌دهی، ای ماه روشنی که قلبم را می‌سوزانی، ای جنگجوی شجاع.

هوش مصنوعی: عزیزم هنوز در کنار رقیب دارم و دشمنی که مرا نوازش می‌کند. بهانه‌ها را کنار می‌گذارم و به مهربانی و زیبایی تو می‌پردازم.

هوش مصنوعی: می‌دانی که چقدر دل شکسته‌ام از حسرتی که دارم، وقتی می‌بینم که تجربت چقدر سنگین و سخت است؟

هوش مصنوعی: مرگ به گردن جانم نزدیک شده، اما من می‌خواهم از دغدغه‌های آن زلف خوشبو دور باشم.

هوش مصنوعی: به خاطر جدایی تو، قلب من جراحت عمیقی خورده است. این درد آنقدر شدید است که حتی با ظریف‌ترین چیزها مانند تار موی تو یا سوزن مژه‌هایت هم قابل بهبودی نیست.

هوش مصنوعی: عشق تو مانند بادی است که در تنم جریان دارد و احساس شوق تو همچون آبی است که در دل من به راه می‌افتد.

هوش مصنوعی: عشق تو باعث شده که حتی شاهان هم مانند گدایان به درگاه تو بیایند. جان و سر من کمتر از خاکی است که در کوی تو وجود دارد.

هوش مصنوعی: یک‌بار در تو بی‌احساسی تأثیری نداشت، آه از دل تو که محکم‌تر از آهن است و چهره‌ات هم همین‌طور.