هوش مصنوعی: به خاطر این لطف و وفا و مهربانی که نشان می‌دهی، چاره‌ای ندارم جز اینکه دل را تسلیم تو کنم.

هوش مصنوعی: چقدر شگفتی‌ها در این چهره نهفته است، که آن دست با این چهره، معانی بسیار زیادی را در خود جای داده است.

هوش مصنوعی: به خاطر حسرت تو، چهره‌ام به رنگ زعفران درآمد و گونه‌هایم مانند گل‌های ارغوانی شد.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی چهره‌ات دلم آشفتگی و بی‌قراری است و بهار زندگی‌ام مانند برگ‌های درختان در پاییز از بین رفته است.

هوش مصنوعی: اگر تو در آن زمان به این شکل بودی، قلم را بر نقشه مانی کشیده بودی.

هوش مصنوعی: اگر کسی از نکات دقیق و ظریف آگاه نباشد، چه فایده‌ای دارد که یاقوت را به لعل نسبت دهد؟

هوش مصنوعی: به دندان‌های تو چقدر ارزشمند است و چه ارتباطی با این شیرینی دارد، در حالی که این زیبایی در جای دیگری وجود دارد.

هوش مصنوعی: شکوفه‌ای شبیه به لبان تو وجود دارد که در واقع این شیرینی گفتار تو نیست.

هوش مصنوعی: با تو در دوزخ هستم، اما بدون تو نمی‌خواهم بهشت ابدی را.

هوش مصنوعی: اگر در مسیر دوست از دنیا نروی و فانی نشوی، در این زندگی چه سود و بهره‌ای برای تو خواهد بود؟