هوش مصنوعی: دوش، چهره آن ماه زیبا را برداشت و با درخشندگی‌اش بر من تابید.

هوش مصنوعی: به خاطر غم واندوهی که به خاطر لیلی دارم، روزهایم مانند شب تاریک شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر درد و غم درونم، آسمان ابری شد و اشک‌هایم مثل باران بر زمین ریخت.

هوش مصنوعی: من تنها نباید مورد سرزنش قرار بگیرم، زیرا در غم دوری او به شدت رنج می‌برم.

هوش مصنوعی: جمعی از افراد در دام خیال او گرفتار شده و به شدت در آشفته‌حالی به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: اگر روزی عیار واقعی زهد و پرهیز را دیدی، آیا او را مانند مقداد یا کمیل خواهی شناخت؟

هوش مصنوعی: در دلش وفا و محبت زیادی وجود دارد، ولی در نگاهش حیا و شرم فراوان است.

هوش مصنوعی: در دل من شوری برای دیدن او وجود ندارد و اشتیاقی برای ملاقاتش احساس نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: آنچه به وزن و اندازه‌ای می‌رسد، باید به گونه‌ای باشد که این نیز در یک مقدار و مقدار مشخص جا بگیرد.

هوش مصنوعی: عشق ما و زیبایی او آنچنان دلنشین و باصفاست که داستان مجنون و لیلی را از یاد برده است.