هوش مصنوعی: در دو جهان هیچ‌کس نیست که به عشق تو رسیدگی کند، وگرنه ما از ظلم و ستم تو فریادهای زیادی داریم.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم از درد دوستی برای کسی که آشنا نیست، صحبت کنم؟ زیرا کسی نیست که به داستان ما گوش دهد.

هوش مصنوعی: راز من از چشمانم بیرون می‌آید و همراه با اشک‌هایم روانه می‌شود. پس از این باید تلاش کنم که هیچ‌کس جز دلم با من هم‌نفس نشود.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که حتی اگر در زندگی با غم و اندوه روبرو شوم، اما زیبایی و لذت طبیعت و گلستان را باید بیشتر از یک گوشه دنج یا یک زندان تنگ و تاریک در نظر بگیرم. زندگی در گلیستان با وجود غم، برایم ارزشمندتر از محصور بودن در جایی بسته و بدون زیبایی است.

هوش مصنوعی: اگر عشق تو از دل من بیرون برود، جای تعجبی نیست که شاهینی که شکار می‌کند، تنها مگسی را به دام می‌اندازد.

هوش مصنوعی: از محبت و نزدیکی به عزیزان خود بگذر، زیرا در این مسیر هرچقدر هم تلاش کنی و جلو بروی، در نهایت ممکن است به عقب بازگردی.

هوش مصنوعی: نور و درخشش کوه طور کجا است؟ آیا کسی همچون موسی که با نور خداوند بر دل‌ها شعله می‌افروخت، وجود دارد که بتواند از هر نوع آتش و نوری دیگر فراتر برود؟

هوش مصنوعی: ای کاش باغ چهره‌ات وجود داشته باشد که نه ماه و سالی در آن باشد و نه لاله‌ و گلهایش با خار و خس آمیخته شده باشد.

هوش مصنوعی: به او گفتم که بالاخره خواسته‌ام را برآورده نمی‌کنی. او در پاسخ با ناز گفت: چه کار می‌توانم بکنم، وقتی با تو این‌قدر دل‌باخته‌ام و عشق و صفا در میان است؟