هوش مصنوعی: دوست در پس پرده به دل من آسیب می‌زند و وای بر ما که اگر خودش را آشکار کند، چه فاجعه‌ای خواهد بود.

هوش مصنوعی: مرغ دل من همیشه به دام تو بوده و به همین خاطر همواره شادابی‌ام تحت تأثیر غم و اندوه بدون بال و پر قرار دارد.

هوش مصنوعی: ذلت و فقر من باعث نزدیکی‌ام به تو شد، مثل خرما که بدون پای ثابت و سر، به راحتی بر بی‌پایه‌ای تکیه می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی که از خاک درگاه تو شرف و احترام پیدا کردم، جانم راحت و دلخور از آوارگی نیست.

هوش مصنوعی: جز مهر تو هیچ چیز دیگری را نمی‌بینم و نمی‌شنوم. این ناشی از شدت بی‌خبری و نادانی من است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که اشک‌های ما سفید و چهره‌مان زرد نیست، غم و اندوهی برای ما وجود ندارد.

هوش مصنوعی: کسی که به اندازه‌ی اشک از چشم ریخته شده است، آیا می‌توانیم او را با فریادی در سحر دوباره برگردانیم؟

هوش مصنوعی: ناله‌ها و شکایت‌ها فقط به خاطر سردی و سخت دلی تو نیست، بلکه دلایل دیگری هم دارد که باعث ناامیدی شده است.

هوش مصنوعی: با کمال افتخار و عشق، خاک پای تو از هر تاج و سلطنتی برایم باارزش‌تر است و این نشانه‌ای از صفای دل من برای توست.